Ginnie Morgenstern - Kate Nash <3

Charakter: To jest piekielnie inteligentne dziecko. Może po niej tego nie widać, ale tak jest naprawdę! Po prostu niektórzy twierdzą, że jak ktoś się śmieje 24 godziny na dobę i siedem dni w tygodniu to jest jakiś głupiutki. Bo niewątpliwie, jej uśmiech z buzi nie schodzi całe dnie, choćby nie wiadomo co się działo, ona i tak znajdzie co najmniej jedną rzecz, z której można się cieszyć. Ale powracajmy do tego jaka to ona mądra. Bo wszyscy, którzy twierdzą inaczej się po prostu mylą. Nie należy do dziewczyn lekkomyślnych i nie podejmuję pochopnych decyzji, zawsze stara się daną rzecz przemyśleć zanim zrobi coś co może mieć później poważne konsekwencje w jej życiu. Lecz nie potrzebuję na to niewiadomo ile czasu. W dodatku ma strasznie dobra pamięć, nie tylko do imion i twarzy. Niestety nie chodziła do szkoły i nie może powiedzieć, że dostawała najlepsze oceny (chociaż pewnie by tak było), ale to nic! Gdy uczyła ją prywatna nauczycielka też szło jej wręcz niesamowicie! Raz czy tam dwa razy przeczytała, no może góra trzy razy i już pamiętała. A z rozumieniem innych przedmiotów też nie miała trudno. Dobrze kombinowała i liczyła, więc było dobrze. Trochę gorzej szło jej z angielskim i pisaniem w innych językach. Jednak tego nie da się wyuczyć na pamięć ani zrozumieć, więc dziewczyna raczej nie pała miłością do prac pisemnych, pomimo tego, że nawet lubi czytać. Nie pogardzi żadną dobra lekturą, ale raczej robi to całkiem rzadko. Ot, godzinę do poduszki, aby się dobrze spało.
Angażuję się we wszystko co się da (niestety równie szybko jak jej ochota na coś przychodzi jak odchodzi, ale cóż…). Dziwne to, ale uwielbia mieć masę spraw na głowię. Więc jak masz jakiś obowiązek do spełnienia to kup koszyk owoców oraz paczkę czekoladek i leć do niej, bo za taką łapówkę to zrobi to za Ciebie w kilka chwil. W dodatku jest strasznie punktualna, woli wyjść wcześniej niż się spóźnić. Dlatego tak nie lubi, gdy ktoś przychodzi po umówionym czasie. Ginnie się okropnie niecierpliwi. Cały czas musi coś robić, ona nawet nie przetrwa za długo przed telewizorem lub przy komputerze, bo ja cos trafia. W dodatku jest okropnie wygadana i kocha dyskutować na różne tematy. Nie gada jednak głupot, jak już nie ma nic do powiedzenia na temat swoich / czyichś poglądów lub danej sytuacji to raczej woli milczeć niż paplać coś od rzeczy. Jednocześnie nie przeszkadza jej, gdy ktoś opowiada o czymś idiotycznym i bez sensu, nawet okropnie ją to bawi (ale ją wszystko śmieszy, więc nie ma co się dziwić). Co do ludzi to jest strasznie wierną przyjaciółką, a jak kocha to długo i bez przerwy (co jest jej utrapieniem z jednej strony) oraz wcale nie tak często. Jednak jak kochana może być to może być równie irytująca. Uwielbia dawać rady, więc jak zrobisz coś głupiego i wygadasz się jej to będzie Ci godzinę mówiła jaką to głupotę zrobiłeś i takie tam. I możesz mówić jej, że rozumiesz i że więcej tego nie zrobisz, a to i tak raczej nic nie da i się od Ciebie nie odczepi. I jeszcze Ci to będzie wypominała, ale tylko trochę, bo potem jej się znudzi. Ona patrzy raczej na czyny człowieka niż na słowa, bo się już nauczyła, że ludzie często kłamią. Ale jak każdy człowiek popełnia błędy i czasem się na coś nabierze. Potem jest nie fajnie, ale i tak dobry humor jej nie znika, co niektórych denerwuję. No bo ile to się człowiek może śmiać?! Bez przesady!
A teraz przejdźmy do jej największej wiecznej miłości – zwierząt. Jakby jej nie wyganiali z zoo to by z niego nie wychodziła. Działa w tylu organizacjach charytatywnych pomocy zwierzętom, że sama się czasami gubi gdzie jest, a gdzie dopiero chcę się zapisać. Często wyjeżdża też gdzieś ratować wieloryby czy tam wiewiórki, różnie to bywa. Sama w pokoju ma masę zwierzątek rożnego rodzaju, więc jej współlokatorka nie ma lekko. Co za tym idzie – kocha też naturę. Jest wegetarianką dużo, dużo czasu i nigdy nie miała żadnych problemów z brakiem witamin, czy tam osłabieniem. Sama sobie układa dietę i stara się, aby niczego jej organizmowi nie brakowała. W wolnych chwilach idzie popodlewać kwiatki w ogrodach albo przywiązać się do drzewa, aby go nie wycieli. A jak idzie przez miasto to zabiera ze sobą worek na śmieci, aby pod drodze posprzątać. Trzeba też wspomnieć, że dziewczyna jest przykładną chrześcijanką. No może nie aż tak do końca przykładną, ale modli się przed każdym posiłkiem, do tego rano i wieczorem. Nie może tez zapomnieć o niedzielach, kiedy się odpoczywa i chodzi do kościoła, wtedy też nigdy nie zapomina o spowiedzi.
Ogólnie to dość skomplikowany człowiek i nie jednym może jeszcze zaskoczyć.

Talent: Jest chodzącą złotą rybką. Czy tam dżinem, jak chcecie. A mianowicie spełnia życzenia. Oczywiście, aby jej talent w ogóle działał musza zostać spełnione pewne warunki. Po pierwsze, osoba, która sobie czegoś życzy musi dotknąć Gi. Po drugie, ta osoba musi się bardzo na tym życzeniu skupić. Wystarczy, że tylko coś jej mignie w myślach, a już wszystko popsute. Po trzecie, Ruda musi chcieć spełnić te życzenie, bo bez tego ani rusz. Ale nawet jak spełnisz te trzy warunki to może, ba! Prawie na pewno i tak życzenie nie wyjdzie. Bo jak na razie Ginnie opanowała dar na takim poziomie, że owszem, spełnia życzenia, tylko że na opak…

Historia: Nad historią Ginnie to się nie ma co rozpowiadać. Jej rodzice pochodzili z Anglii, ale zaraz po studiach wyjechali do Afryki, aby pomagać uboższej ludności. Oboje nauczali w tamtejszych wioskach i robili takie tam inne rzeczy. Gi przyszła na świat i od małego bawiła się z innymi małymi murzynkami. Ot, życie wspaniałe, urocze, normalne, nic specjalnie ciekawego. Aż do pewnego momentu. Jej rodzice stwierdzili, że jednak nie dadzą jej pełnego wykształcenia i że może przeprowadzą się z powrotem do Europy. Oczywiście spotkali się z sprzeciwem dziewczyny, która zaraz oburzona, zła i bliska płaczu pobiegła do swojej murzyńskiej przyjaciółki. I gdy tak obie siedziały, trzymając się za ręce, ta jej murzyńska przyjaciółka powiedziała „Chce abyś nie przeprowadzała się do Anglii”. No okej, niby nic dziwnego, ale Ruda wraca do rodziców, a oni do niej, ze przeprowadzają się, ale jednak do Chin! Jeszcze większy płacz, jeszcze większa kłótnia, ale na szczęście za nim się zdążyli choćby spakować przyjechali strasi. I sobie tutaj trochę siedzi, ale co tam. Na początku bo szkoła, a w szkole patologia to trzeba było się przyzwyczaić. Ale już jest w miarę oke. Czasem sobie leci do rodziców i do starych znajomych. No i zapomniałam wspomnieć, że ma młodszą siostrę.