Siri & Penny

/ a któż to wie /

Napis na drzwiach do pokoju Sigrid zupełnie mnie nie obchodził. Wiedziałam, że nie jest kierowany do mnie, a jeśli jednak trafię na moment, gdy będzie kierowany i do mnie to po prostu wyjdę i po problemie, nie? Wielkie mi halo. Także tak z konieczności zapukałam, a raczej pieprznęłam porządnie w drzwi, by przynajmniej w ten sposób spróbować ukoić nerwy, ale nic nie pomogło. Nic. No to pozostawało mi przekroczyć próg pokoju, by z ulgą odkryć, że ona tam jest i mamrocze do mnie, żebym zostawiła w spokoju ten pierdolony kawał drewna, bo zbytnio hałasuje i w ogóle, że czemu to wszystko takie głośne i jasne. Byłabym ją i jej kaca wyśmiała, ale zupełnie mnie to nie obeszło. Po prostu usiadłam na materacyku, który to sama przytargałam tu już z rok temu i szarpiąc ze zdenerwowania sweter odczekałam całą minutę nim zaczęłam mówić.
- Wiesz, że ten chuj Donovan znów się mnie czepiał? - Wyrzuciłam wreszcie z siebie. Równie dobrze mogłabym z tym pójść do Elisy, ale tej nie było w pokoju, bo sprawdziłam. Poza tym coś z nią nie gadałam ostatnio, a Siri jak to Siri wiecznie gdzieś wieczorami wybyła i nie szło za nią nadążyć. Bycie małolatą miało tyle minusów w tym miejscu. Starsi nie chcieli cię na swoich imprezach. - Czekam z utęsknieniem jak Flo okaże się idiotką i go przygarnie z powrotem albo wreszcie ktoś mu tak skopie dupę, że się nie pozbiera. - Przyznaje, że sama już próbowałam go skopać, ale nie wyszło, bo on po prostu spierdolił, bo miał jak. Przy następnym próbach po prostu wyczuwał moment i też spieprzał. Co za tchórzliwy pedał. A ja w złości zawsze zapominałam, że mogę mu zrobić krzywdę nie ruszając się z miejsca. Jedna z pierwszych sztuczek dla samoobrony jaką mi tu pokazano. Idiotka ze mnie przepotworna czasem. Zamilkłam i zwróciłam oczęta na Sigrid, bo do tej pory jednak zajęta byłam gapieniem się na plakaty na ścianach i próbami włączenia muzyki akurat tam widocznych zespołów wokół siebie zamiast irytującego bzyczenia. Jakby non stop mucha nade mną latała.

Ja pierdolę. Przyjeżdżasz do jebanej rezydencji na pierdolonym zadupiu, wszyscy od razu robią szum, że rodzina królewska, dyrektorzy kłaniając ci się w pas informują, że masz specjalne wyjebane w kosmos przywileje jak pieprzony własny pokój i co? Chuj, ot co, bo oczywiście to, że sam mieszkasz, nie znaczy, że inne jebane przygłupy jakimś cudem nazywający się twoimi znajomymi nie potrafią uszanować, że nie wszyscy są pieprzonymi rannymi ptaszkami i mogą spać. KURWA MAĆ. Jakby znak na moich drzwiach nie informował wystarczająco dobitnie, że jeśli kogoś nie zapraszam, należy się odpierdolić w tempie natychmiastowym. Od rana przewinęło się przez mój pokój z milion osób, i każdy czegoś chciał, więc ostatecznie wstałam dzisiaj dosyć wcześnie. Co nie znaczy, że pomimo faktu bycia ogarniętą miałam ochotę przyjmować gości. Kac to kiepska sprawa. Mimo wszystko, kiedy usłyszałam, że milionową odwiedzającą mnie osobą była Zojka, trochę zmiękło mi serce. Znaczy na tyle, żeby nie rzucić jej w łeb pierwszym lepszym napotkanym przedmiotem, ale nie aż tak, żeby nie mruknąć pod nosem paru niezbyt pochlebnych słów pod jej adresem. Co jak co, ale na ataki słowne z mojej strony powinno się mieć wyjebane, bo wyzywałam wszystkich i wszystko. O czym Zoja doskonale wiedziała, więc nie sądziłam, by się obraziła. Tak czy inaczej, skoro już, kurwa, nie spałam, mogłam choć trochę posłuchać jej wywodów. Kiedy skończyła swoje żalenie się na pojeba Donovana, który był ponoć chujem jakich mało (co automatycznie klasyfikowało go do ludzi interesujących i takich, z którymi można by było się najebać), podniosłam w końcu głowę znad poduszki - byłam niezwykle zajęta tak zajmującą czynnością jak leżenie na niepościelonym łóżku w ubraniach i słuchania muzyki z nieco już rozjebanej stacji dokującej, w której podłączonego miałam swojego zdezelowanego ipoda - i zmierzyłam Zojkę krótkim spojrzeniem. W sumie było mi jej trochę szkoda, że musiała pomieszkiwać u mnie na materacyku. Ale chuj z tym, nie? Sama chciała.
- A dlaczego ty mu nie skopiesz? - zapytałam, bo kiedy słyszałam, że ktoś miał komuś spuścić wpierdol, zawsze ożywiałam się w rozmowie. Kurwa, wyobrażacie sobie coś zabawniejszego niż obserwowanie przemocy? Bo ja nie. - W sumie wygląda na takiego, co zupełnie nie potrafi się napierdalać. Taka tam kozacząca pizda, która po oberwaniu parę razy w ryj może wreszcie by się ogarnęła - dodałam z zastanowieniem, chociaż nie byłam pewna, czy na pewno wiem który to Will Donovan. A chuj tam, i tak mówiłam to wszystko tylko po to, by zachęcić Zojkę do użycia siły.

Skoro znajdują się ludzie, którzy ze mną dłużej wytrzymują i jeszcze śmią dalej twierdzić, że mnie lubią to czemu mam im nie wybaczać ich durnych nawyków jak na przykład obrzucanie każdego stekiem przekleństw? To przecież normalka. W domu też wiecznie przeklinali i nie zauważyli jak im się cokolwiek podkradało z substancji przeznaczonych podobnież dla dorosłych. No ale nic. Stare dzieje, nie?
- Bo to tchórzliwy palant z czujnikiem spieprzania kiedy trzeba - wyjaśniałam, zrezygnowanym tonem. Wyciągnęłam nogi do przodu, próbując wygrzebać paczkę papierosów z kieszeni ciasnych spodni. Wiecie jak mi było cholernie trudno znaleźć spodnie? A takie co by były dopasowane to już jakiś szczyt nieosiągalnych marzeń, dlatego tak kochałam te, które aktualnie miałam na tyłku. Takie zupełnie nie ważne, ale no, ja tak z powodu takiego, że okazało się, że mam w kieszeni tylko telefon. Źle. Westchnęłam, przeczesując włosy troszkę trzęsącymi się dłońmi. Dalej mnie nosiło przez tego debila, któremu sprawiało dziką rozkosz pastwienie się psychiczne nade mną. Za gwałtownie reagowałam.
- Tak mnie wytrąca z równowagi, że go dorwać nie mogę. I nie tylko ja - dorzuciłam co by nie wyszło, że ze mnie jakaś nieogarnięta ciota. - Zbałamucił tyle lasek z silnym rodzeństwem, a jeszcze nie słyszałam, by ktoś mu rozkwasił nos. - Taka prawa. Ten skończony idiota miał talent do unikania niebezpieczeństwa i doskonale wybierał sobie miejsca, gdzie doprowadzał mnie do szewskiej pasji: na widoku wszystkich co bym nie mogła zareagować. Ale teraz byłam pewna, że gdy go tylko dojrzę to zaatakuje. Choćby takim cholernym bzyczeniem jakie sama teraz słyszałam. Tylko o wiele głośniejszym. Tak, tak. Powyżej progu bólu umiem tworzyć huk. Zaraz mnie rozniesie. Kurwa.

- No to przejebane na całej linii. Tacy, kurwa, kretyni, którzy ciągle sobie grabią, a potem i tak mają szczęście i zawsze udaje im się spierdolić, są najgorsi. Wszystkich najchętniej wypierdoliłabym na jakąś zajebaną Syberię, żeby tam zdechli i dali ludziom żyć w spokoju - stwierdziłam z niezadowoleniem. Dlatego właśnie to Felix albo ja powinnam zostać głową państwa, żeby jakoś zabrać się za likwidowanie problemów w naszym pięknym kraju. Rangwald pewnie tylko pogładziłby tych popierdoleńców po główce i pogroził im królewskim palcem, wierząc, że jego kretyńskie umoralnianie cokolwiek zmieni. Dodatkowo teraz pojawił się kolejny problem - Felix przez swój kretynizm i nieuwagę stał się niemal tak samo popierdolony jak nasz starszy braciszek. No żesz kurwa! Nie mogłam nawet odwiedzać go w jego łożu boleści, bo natychmiast szlag mnie trafiał i miałam ochotę mu wpierdolić, żeby mu coś w tej głupiej główce wskoczyło na właściwe, kurwa, tory, a to chyba nie byłoby najlepsze dla jego kuracji. Przejebane. Czy naprawdę byłam już jedyną normalną osobą w całej tej pojebanej królewskiej rodzinie? Ja pierdolę.
- No wiesz, zawsze można pogadać z paroma osobami i namówić kogoś, żeby mu przemówił do rozsądku - No cóż, nie było sytuacji bez wyjścia, nie? - Zresztą, nie przejmuj się. Jestem pewna, że prędzej czy później w końcu dostanie wpierdol, i to taki porządny, a wtedy szybko się nie podniesie. - Zauważyłam, że Zojka szuka po kieszeniach papierosków i zrobiło mi się jej nawet szkoda, więc niewiele myśląc chwyciłam paczkę czerwonych marlboro z podłogi - szlachta to szlachta, kurwa! - i rzuciłam jej bez słowa. A co, mogłam szastać, skoro i tak wszystkie moje używki były sponsorowane przez Rangwalda. Nie żeby o tym wiedział.
- Cziluj, młoda, życie jest zbyt krótkie, żebyś przejmowała się jakimiś pizdami - dodałam lekkim tonem, siadając po turecku. Z drugiej strony, kto to niby, kurwa, mówi. W końcu to ja ostatnio chodziłam cholernie wkurwiona niemal non stop.

Pokiwałam głową. Jakby mi Sigrid w myślach czytała i przedstawiła moją wersje świata bez idiotów. Chociaż jakby mi się zachciało wracać do Rosji po ukończeniu "szkolenia" tutaj to za blisko bym miała do tych frajerów odesłanych na Syberię. Trzeba sobie znaleźć mężusia z całkiem innych rejonów. O ile w ogóle znajdę. A co tam. Mam jeszcze tyle czasu, że nie ma czym się martwić. Nie zostanę tutaj jak te niektóre blisko 30. Po co tyle tu siedzieć? Nie ogarniam. Zwłaszcza, że niedługo cała rodzina ma to będzie w Rezydencji siedzieć. Może wyniosę się do Maksa? Jego kot mnie lubi. Ale nie. Byłam raz, ocenić czy się nadaje na zrobienie szalonej imprezy, ale chyba się nie nadaje. Stryjaszek jednak ma tę swoją głupią pannę, więc bym się porzygała jakbym musiała ich oglądać non stop.
- Grenlandię - podrzuciłam, bo to było dalej niż taka Syberia, jakbym jednak chciała żyć w Rosji. Bo Antarktyda podobno za ważna, więc kto by takie cioty zesłał w ważne miejsce?
- Dzięki - mruknęłam, łapiąc paczkę. Zapalniczka jakoś się znalazła. Od razu było lepiej, gdy mogłam się porządnie zaciągnąć. Tia, szesnaście lat i uzależnienie od tytoniu, ale kurwa, to u nas było prawdopodobnie rodzinne. Tylko niektóre jednostki odstawały. - Mam nadzieję. Zresztą teraz się wziął za taką co ma serio zjebaną rodzinę i może wreszcie mu się dostanie - Rozmarzyłam się, wyobrażając sobie Williama z poparzoną buźką. Jeśli dobrze kojarzyłam to taki zjeb od chemików był kuzynem nowego podboju Willa i strasznie jej pilnował. Tylko czy zjeb już wiedział, że mu ukochaną owieczkę tknięto? Trzeba się będzie tam zakręcić, proste. Donovan mógł nie być na tyle głupi, by się chwalić. Chociaż ostatnio coś z tym przycichł. Niespotykane. - Byłoby zajebiście - podsumowałam, wypuszczając kłąb dymu.
- O właśnie. Co z Felkiem? - Pizda to pizda. Od razu mi się z tym pedałkiem skojarzyło. Po pijaku ciągnęło go do facetów, a i tak ostro twierdził, że on nic. A teraz ciota się pod pociąg władowała. - Dalej taki nieogarnięty?

// początek.



Sigrid znów nie sprzątnęła swoich klamotów. Kopnęłam jej buty w głąb pokoju. Księżniczka, ja pierdole. Nie nauczyli jej w tym całym królestwie, że trzeba usuwać swoje śmieci, żeby się ludzie o nie nie potykali? Byłoby lepiej, gdyby nie nosiła ciężkich i nabitych ćwiekami butów, ale balerinki. Byłoby łatwiej to kopać. Ale niestety, Sigrid miała wielkie ciężkie buty i zostawiała je bardzo często na samym środku pokoju.
- Au!- syknęłam i rzuciłam się wkurzona na łóżko. Potarłam palec w miejscu w którym cholernie bolało - miałam już tam chyba wgłębienie od ciagłego kopania ubrań Sigrid. Dziewczyna wkurzyła mnie, kiedy zajęła mój pokój - to mój pokój, mój wymarzony. Z widokiem na ciemną ścianę lasu. A ona przyszła, powiedziała, że jest córką króla i Smoczyca zabrała mi ten pokój. Tydzień spędziłam na wymyślaniu co to za beznadziejna dziewczyna z tej królewny. Później spotkałyśmy się w podziemiu i jeszcze tej samej nocy przenieśli moje łóżko s powrotem na jego miejsce. Nie powiem, żeby Hermiona była wymarzoną współlokatorką - podbierała mi kosmetyki, zabrała mi nawet ostatnio bluzkę. Ale byłyśmy siebie warte. Ja jej darłam rajstopy, podczas wieczornych eskapad. I później latała taka biedna z dziurami. Jej to nie przeszkadzało. Tylko czasem przeklinała głośniej, niż zazwyczaj.
Siedziałam sobie z laptopem królewny - Diena zgadła jej hasło i mi powiedziała: "ragnwaldsobietrzepieprzedzdjęciemelvisa" - urocza rodzinka. Więc, siedziałam na łóżku i przeglądałam pocztę królewską, ale mi się znudziło, więc zaprosiłam sobie Dienkę. Ona przynajmniej odpowiada - ten ułomny laptop Sigrid nie umie odpowiedzieć na moje zaczepki. Puściłam jakąś muzykę i sięgnęłam pod łóżko: trzymałam tam ostatnią wódkę: wódkę na czarną chwilę. Ta nie była czarna, ale kto chciałby czekać na czarną godzinę?

Ja w sumie nie pukałam, ale waliłam, albo kopałam w drzwi. Czasem, jak się bałam co mogę zastać za progiem, to pukałam, czasem za to nie mówiłam nic, tylko wchodziłam do pomieszczenia: to było typowe dla dni w których naćpana wbijałam się na umówiony przez facebooka albo coś seks. W innych wypadkach uprzedzałam raczej przed wejściem. Ale ja rzadko kiedy bywam sama. Zazwyczaj jest ktoś z boku - ktoś kto pomoże się zorjętować gdzie mamy iść, co zrobić. Ja jestem zupęłnie niezaradna, chociaż chodzę sama niczym kot.
Uniosłam wzrok obmalowanych czarnymi kreskami oczu na wchodzącą Dienę. To, że obie byłyśmy znudzone, nie łączyło nas zupełnie. Było wiele innych rzeczy, natomiast nudę akurat znosiłyśmy inaczej. Ja miałam ochotę wypalić skręta i zrobić pierwszą rzecz jaka mi wpadnie po nim do głowy, chociażby miał by to być skok z dachu, czy jazda na skradzionym motorze. Ona prócz tego miała jeszcze przyklejony uśmiech - ja go nie pokazałam dawno.
Sztuczny i wymuszony pojawiał się sporadycznie. Przywitałam gościa, przychylając się i całując w kącik ust, by zaraz odsunąć się z melancholią wypisaną nq twarzy.
-Uważaj, bo przez takie komentarze wciągniesz mnie w anoreksję. Przestane jeść, żeby twój tyłek zmieścił się w moim łóżku- ostrzegłam ją i wyjęłam butelkę. Ujęłam w dwie dłonie skręta i uniosłam go na wysokść oczu.-Dziś przy śniadaniu jakaś laska pytała czy nie wiem, kiedy będziesz miała nową dostawę. Co ja jestem, twoja cholerna sekretarka?
Oparłam się o ścianę i przechyliłam powoli głowę. A skręt narazie leżał w moich palcach. To trzeba czcić.

Odpowiedziałam jej skrzywieniem twarzy. Nie wiem czy Dienę to bawiło, czy jak - ja jakoś specjalnie nie zwracałam uwagi na wygląd, chociaż nie uważałam się za brzydką. Ładną też nie. Nie dościgałam pewnie ani Wenus ani Florence, ale jak każda dziewczyna na określenie "brzydal", skręcało mnie w żołądku. I tak się rzucałam w oczy z tymi morskimi kudłami, głupio by było, jakbym jeszcze była brzydalem. Mogłabym straszyć małe dziewczynki, albo nachodzić nauczycieli. Dla funu. Albo czegoś.
Patrzyłam beznamiętnie na próby wykrzesania ognia z zapalniczki. Gdybym była potworem, teraz użyłabym mocy i pokazała dziewczynie ogień. Zaciągnęłaby się suchą trawą. Ogień złudzenie, to właśnie przez to tu trafiłam. Siedziałam z kolegami na murku obok starej szkoły. W pewnej chwili, gdy rozmawiałam z jednym szklła stanęła w płomieniach. Chłopcy spanikowali, a mój rozmówca z mieszanką przerażenia i podniecenia wpatrywał się, jak ogień muska okna, spełzuje do ziemi. Tamci uciekli. Piroman i ja nie. Ktoś zawołał wóz strażacki, ale to wcale nie było potrzebne. Ogień znikł w momencie, kiedy ja zemdlałam. Strażacy nie zajmowali się budynkiem - przecież nie było nawet śladu pożaru. Musieli zająć się mną, bo o mało nie umarłam tam na miejscu.
Wreszcie się Dienie udało. Widząc rozanielenie na jej twarzy, stwierdziłam, że nawet w oczach piromana nie widziałam tak głębokiego szczęścia. Szczęścia, może to zbyt mocne słowo. Raczej radości z osiągnięcia swego marzenia. Jak dla mnie to za mało, ale mogłam zawsze spróbować. Wzięłam od niej zapalniczkę. Nie byłam lepsza, mnie zapalniczka nie słuchała jeszcze gorzej. Poddałabym się, ale widziałam rozbawienie w oczach czarnolokiej. Raz, pięć. Zachłysnęłam się, nieprzygotowana. Uśmiechnęłam słodko, po tym, jak kaszlnęłam. Nie moja wina.
-Co z tego będę miała?- zapytałam rzeczowo. Zaciągnęłam się i umieściłam wzrok gdzieś w suficie. Nie jestem chodzącą reklamą Dieny. Już Deav jest w tym lepszy - właściwie byłby idealny. Zatrzymałam się na chwilę, by w myślach zastanowić się, na czym polega fenomen rozmawiającego z krzesłami: toż to każdy ćpun umie. Ja też.
-Przyjdzie. Hmm- przesunęłam wzokiem z jednego kąta w drugi. Nie pamiętam imienia, to moja choroba. To znaczy, powinnam pamiętać, ma mój numer telefonu. Ale ja nie mam. Odpisałam, on nie pytał o numer pokoju, najwyraźnej się znamy.
-Ale jeżeli chcesz, to możemy go olać. Pewnie jakiś staruch, w dupie to mam- wzruszyłam obojętnie ramionami i odrzuciłam telefon.

W sumie racja, że tu nie brakowało niewyżytych seksualnie. To było jak jeden wielki burdel, w którym karmili nas i pozalali spać w miękkich łóżkach. Nie wiem jaki był prawdziwy cel funkcjonowania tego przybytku. Byliśmy wszyscy elementami wielkiego eksperymentu - jak przedłużyć nasz rasę. W stosunku do natężenia codziennych rozwiązłych zachowań rezydentów, mieliśmy stosunkowo mały odsetek ciąż. Więc jak dla mnie był jeden wniosek: tutejsi chłopcy byli niepłodni. I dobrze. Chociaż w ten sposób upadło rezydencji kilka punktów w rankingu miejsc przesączonych adrenaliną. A ja lubiłam dreszczyk niepewności. Dlatego czesto wychodziłam do miasta, tam kogoś poznawałam. Studenci przyjeżdżali tu z całego świata. Ile historii, ile dziwnych charakterów, sposobów zapoznawania. Było inaczej. Lubię inaczej.
Chyba ją pojebało! Trzy z każdej. Biorę póki gorące. Uśmiechnęłam się ledwo i spojrzałam na koleżankę zmęczonymi oczami.
-Wchodzę. Mam tylko cie polecać? Będę Twoim alfonsem, super- stwierdziłam, nie utożsamiając się z żadnym uczuciem. Nie było mi przykro, trochę się cieszyłam. Ale generalnie byłam bardziej zainteresowana puszczaniem kółek. Białe. Wylatywały z moim ust i rozpływały się gdzieś tam dalej.
-Możesz sama się pochwalić z kim znów się nie przespałaś, bo obraziłaś mu matkę. Ja ci nie będę o nich opowiadać, ale skoro i tak cie to interesuje, to mów.- powiedziałam znudzona. Nie byłam, bo może i nie chciałyśmy obie dyskutować o swoich słabościach, ale zawsze ten temat otwierał drzwi do wyśmiewania kolegów. Ze mną był ten problem, że musiałam opisywać wygląd, żeby rozmówczyni rozumiała o kim mówię. Bo z imionami..
Oparłam się o ścianę, zgiełam kolana, a jedną z rąk, tą z papierosem oparłam o kolano. Miałam na sobie krótkie dżinsowe spodnie, więc kolanko było gołe. Popoielniczkę ułożyłyśmy na brzuchu Dieny i teraz przychyliłam się, bo rękę miałam z drugiej strony. Strzepnęłam popiół. Powiedziała to nazwisko? Super, podziwiam ją. Ona, jako jakaś rumuńska księżniczka rebelstwa powinna i miała bardziej gorący temperament odemnie. Aczkolwiek, jako rumunka czy inna bułgarka, miła trochę z poważnych turków. I tu nasze zimne natury się łączyły.
-Może polecimy na księżyc? - zdążyłam zaproponować, kiedy nagle w moje włosy z nieba spadła żelka drażetka. Wyjęłam to z kudłów, stwierdziłam, że to cukierek, zbliżyłam do ust, ale wtedy druga drażetka pofrunęła w moją brodę. Znalazłam sprawcę! Spojrzłam żywiej na Dienę.
-Chcesz wojny? - pokręciłam głową, by przestała. Uniosłam na zgodę butelkę, przysiadłam się bliżej jej twarzy.-Jeżeli nie na księżyc, to przynajmniej wycieczkę Saturna. Pokażę ci, co wymyślił. To jest zajebiste- uprzedziłam ją, uniosłam jej lekko głowę i wsadziłam butelkę w usta. W takiej pozycji nie było czuć ile się pije, plus wcale nie piekło tak jak mogło. Zaciągnęłam się i odstawiłam skręta na popielniczkę. Poleciłam dziewczynie pić, a sama włączyłam jakieś mocnego trash metala, którego mi pierścieniowaty przesłał. Pewnie zaraz Diena i tak włączy coś co ona lubi: w końcu ona nie musi nawet wstawać, żeby zmienić muzykę. Ale serio, fajnie jest takim zjebanym słuchać takiej muzyki. Pewnie reggeton też ujdzie. Ale my jesteśmy zimne suki. Ułożyłam się obok i wzięłam butelkę, którą mi podała.-Zamknij oczy i czekaj na łupnięcie- poleciłam, zamknęłam oczy i chyba zaczęłam odczuwać kółeczka.

Uśmiechnęłam się, tak właśnie komentując jej uwagę. Odebrałam to jak komplement, nie wiem, może w ogóle tego nie odebrałam. To, jaki miałam stosunek do ludzi było tylko moja sprawą. Diena się wiecznie o to umiała tylko pieklić, irytowała się niegdyś, że podczas opowiadania z kim co, zapominałam o imionach. Chciała wiedzieć kto jest warty, a ja nie umiałam udzielić jej informacji. Ale prawdę mówiąc nie było w kim wybierać i przebierać. Wszyscy chłopcy tu i na zewnątrz byli tacy sami, szarzy, nudni i tak samo się pieprzyli. Nie umieli wymyślić nic nowego, a jak się dało im trochę zainteresowania, to zamieniali się w romantycznych zombie.
Zaśmiałam się na wspomnienie Saturna. Był taki inny od nich wszystkich. Wcale nie chciał się dostosowywać do nudnej sylwetki pseudo-zimnego drania. On miał swoją muzykę, miał ochotę jej słuchać, lubił jej słuchać, jak się z nim piło, to nawet nie udawał, że cie podrywa. Był sobą i mi to odpowiadało.
- Myślisz, że Saturn da radę? - westchnęłam, bo pomimo mojego głębokiego przywiązania do naturalności pierścieniowej planetki, nie umiałam sobie wyobrazić wycieczki na księżyc, która nie zawierałaby miłego akcentu cielesnego. Nawet nie mam tu na myśli tego, że Saturn nie dałby rady. Ja nie dałabym rady, gdybym zobaczyła Saturna podnieconego czymś innym niż metalem. Umarłabym ze śmiechu.
Statek, statek będzie trudno skombinować. Szczególnie, że jest mi dobrze, tu gdzie leżę. Wbita plecami w poduszki, moje włosy łączą się z pościelą, plączą z nitkami.
Moja dłoń wystrzeliła w górę, chciałam sięgnąć do spadającej gwiazdki, która zajaśniała na suficie. Kiedy byłam na dragach moja moc stawała się nieobliczalna. Jeżeli więc tylko Diena chciałaby teraz prawdziwego półboga tu w naszym statku kosmicznym, owszem, dostałaby go. Miałby ciepłą skórę i głębokie spojrzenie. Ale najpewniej zapadłabym na śpiączkę po takim wielkim wysiłku. Teraz wokół nas zajaśniała ciemność. Migające gwiazdki przysłoniły ostrą czerń. Westchnęłam zauroczona tym co chciała Diena. Kolory zaczęły pulsować w rytm muzyki. Ale nie jak w Windows Media Player, tam jest chujowo. To rzeczywiście odzwierciedlało muzykę, moc. Znów jęknęłam zachwycona. Zaraz koleżanka wyciśnie ze mnie ostatnią siłę. Kolory weszły już na nasze ciała. Ja też chciałam, żeby muzyka mnie ogarnęła.
Jebnięcie.

No, ja też z Saturnem nie byłam zżyta. Zresztą, kto mógłby to o sobie powiedzieć? Saturn był jak wielki klocek z ołowiu - był ciężki, nie dało się go przesunąć, ani zmiękczyć. Wzbudzał pewnego rodzaju szacunek, chociaż dla większości ludzi był tylko jakimś tam kamieniem - śmieciem. Idealny do zignorowania, chyba że stanie ci na drodze.
W rzeczy samej - było zajebiście. Nie było mi tak dobrze, od no nie wiem od kiedy. Chyba, ktoś kto powiedział, że nikt nie zrobi tego lepiej niż ty, miał na myśli właśnie samowywoływanie orgazmów. Bo do tego można było tylko porównać moje cierpienia. To może wydawać się chore, ale ja lubiłam jak mnie coś bolało. Wtedy czułam, że żyję. Dlatego pozwalałam, żeby pomimo zmęczenia, wizje narastały. Ale w pewnym momencie przestałam ją kontrolować. Nie miałam już kontroli nad niczym, a moja moc wysysała ze mnie końcówki sił. Westchnęłam słabo nieświadoma, byłam rozdarta pomiędzy szczególną przyjemnością, jaką dawał mi ból i bolącą słabością.
Nagle wszystko ustało. Moje powieki opadły, poczułam jak ciało oblewa fala ciepła. Wracało mi tak zwane życie. Zza grubego muru usłyszałam słowa Dieny. Uśmiechnęłam się do twarzy, która była niczym wielka kula gorąca. Deina była symbolem życia. W mojej pokręconej moralności, była właśnie najbardziej pożądaną rzeczą. Wyciągnęłam rękę, a ta choć wolałaby leżeć na miękkiej pościeli, zatrzymała się na lokowanych włosach dziewczyny. Tym razem połączyły się nasze usta. Diena, jak każda dziewczyna miała miękkie usta. Niczym balsam łagodzące ból. Całowałam ją, chociaż nie wiem czy to ona. Czy może tylko ciepło. Albo światło. Tęcza.

/koniec.

//z obiadku

Słodkie piosenki utwierdzały mnie w przekonaniu, że potrzebuję znów zamoczyć usta w piekących oparach hedonistycznych wynalazków. Miałam w głowie jedną, może dwie myśli. Rozgałęziały się one przy każdym zakręcie, który musiałam pokonać. Jechałam taksówką, ale moich braci nie było ze mną. Chcieli jeszcze kilka godzin spędzić w mieście, spotkać przyjaciół. Ja miałam ich trochę więcej, ale nie tęskniłam, tak jak Robbie i Sofia. Oni mieli prawo, mieli wielkie serca, nasączone czerwoną miłością. W Rezydencji wybrzmiewały kolejne słowa różnojęzykowych pieśni, niesły mnie na skrzydłach upadłego anioła.
Myślałam, że umrę, droga była wyłożona słodkimi ozdobami. Gdyby tylko oni wszyscy zamknęli na moment oczy i usłyszeli co ja słyszę, gdy przechodzę tym korytarzem. Niekiedy materializują się przede mną ich senne koszmary, ale częściej widzę nagich mieszkańców rezydencji. Przechodzę przez nich, bo są tylko wytworami dziewczęcych pragnień.
Józia pociągnęłam, kiedy węszył przy sąsiednich drzwiach. Nie, nie pomyli tym razem adresu, nie pomyli, chociaż to Chester był bieglejszy w zapominaniu co i jak. Nie byliśmy wcale tacy różni od siebie, ja rzadko kiedy dotrzymywałam słowa. Pływałam bowiem na tratwie, a tam nawet słońce oszukuje. Chowa się na pół roku.
- Wypad - przywitałam go bardzo miło, od wejścia rzucając się na łóżko, prosto na jego kolana, bo to łóżko które wybrał było moje. Ja tu nikogo nie zapraszałam, wolałam być gościem. W tym temacie jestem surowa, ale okej, zaprosiłam sobie Czestera i Józia, więc pozwalam im siedzieć na moim łóżku. Zaatakowałam jednak brzuch ognistokulastego, żeby się trochę posunął i zrobił miejsce dla psychotropa. Potem dopiero przywitałam się z Chesterem, całując go bo przecież jemioła gdzieś w wielkim salonie wisiała od jakiegoś czasu. Potem spojrzałam po obu.
- Macie prezenty? - bo muszą mieć, inaczej zadowolę się sama.

No racja, racja. Najlepsze, najlepsze. Ja nie lubiłam tych wypolerowanych, miłych panów, którzy tylko czekali by ofiarować swoim kobietom obfite bukiety róż. Pachnące masywne podarunki tylko mieszałyby mi w głowie, nie umiałam przecież wtedy myśleć o moich czerwonych słoniach. Pod wzrokiem świecidełek miałabym ciało zbyt leniwe, by wykorzystać resztki energii na udawanie chociaż że mnie zadowalają ich nędzne pieszczoty. Wolałam złych, niedbających, wolałam brodę, wolałam siniaki na kolanach. Póki nie przyjedzie po mnie mężczyzna na żelaznym koniu, spędzę wieczór bożonarodzeniowy z łysą pałą i jego przydupasem. Lubie tą dwójkę. Są jak karmel i sól. Wiecie, że żeby wydobyć smak karmelu, dodajemy sól? Tylko nie wiem, który jest czym.
Pokręciłam głową, włosy i niebieskich refleksach na turkusowych kosmykach stworzyły wokół mnie morze. Może zapomnę o mężczyźnie na motocyklu, ale nie mogę wywalić go z mej głowy odkąd mam na nadgarstku wygrawerowane słowa przysięgi małżeńskiej. Taki żarcik był, bo ani on ani ja nigdy nie wzięlibyśmy ślubu. Zaśmiałam się szczerze, bo pomysł Chestera był kochany, ale nie przy Józiu, chyba że on też by się skusił, ale szczerze wątpię. Tacy ziomkowie rzadko kiedy zgadzają się na takie rzeczy. Może to lepiej. Podciągnęłam się i oparłam o ramie Chestera, bo oto Józio był teraz w centrum uwagi, skoro miał już otworzoną butelkę.
- Józiu, ale przynajmniej się postarał i jest oryginalny. Ty chyba nie miałeś ostatnio żadnych podobnych pomysłów, no chyba że już wyczerpałeś swój dzisiejszy limit na całuski bożonarodzeniowe - rzuciłam, pewna, że Józiowi nie przeszkadza to że się z niego nabijam. On był taki niewinny, a do tego się pieprzył z każdą łatwą, więc tylko czekałam, aż zacznie się chwalić z kim dziś. Napiłam się i podałam do góry, Chesterowi butelkę. Odwróciłam się na chwile, bo chciałam się pobawić jego śmiesznym kolczykiem. Ale nie pobawiłam się w końcu, bo bym rozlała sobie picie na głowę, więc tylko rozłożyłam się wygodniej na jego klacie i wyciągnęłam stópki do Józia.
- Czujecie atmosferę świąt?