Domek na drzewie

Nie wszyscy wiedzą, gdzie można go znaleźć.
A wspięcie się po drzewie też wymaga pewnych zdolności.

od Leili chyba

Domek na drzewie. Ile razy przychodziliśmy tutaj w parę osób i przesiadywaliśmy całe noce? Nawet nie byłem w stanie zliczyć. To było jedno z najciekawszych i najbardziej mi znanych miejsc w całej rezydencji i na jej terenie.
Niebieska kokardka połyskiwała lekko w słońcu które wpadało do zacienionego ciasnego pokoiku przez dziury w kolorowych zasłonkach. Leżałem na kanapie przyglądając się kawałkowi materiału mrucząc coś pod nosem sam do siebie. Tuż obok stała butelka przepełniona bursztynowym trunkiem którą co chwila podnosiłem do ust choć nie miałem najmniejszej ochoty opróżniać jej samemu.
Podniosłem się i wyciągnąłem telefon z kieszeni obracając go w dłoni. Leila, Felix, Iss, Mike, Sigrid, Mikaela... Kiwałem głową zastanawiając się kto miałby czas by wypić ze swoim starym, dobrym kolegą. Do czego to doszło? Jeszcze jakiś czas temu nie musiałem nigdzie dzwonić, do nikogo pisać. Wystarczyło tylko że wychodziłem z pokoju i ludzie sami się znajdywali. Niedługo dojdzie do tego że nawet na wspólne obalenie butelki Danielsa będę musiał umawiać się z tymi chujami. Kurwa, kim ja jestem? Westchnąłem ciężko i upiłem jeszcze jednego łyka pisząc krótkiego, zawierającego wszystko co powinien smsa do nikogo innego jak Cooka. Byłem pewien że jeśli chodzi o picie, na niego zawsze mogę liczyć. Nie przypominałem sobie sytuacji w której odmówiłby alkoholu oprócz tej kiedy po raz pierwszy miał pieprzyć się z Iską. Ach, jaki on był wtedy wesoły a ja cieszyłem się razem z nim chociaż miałem tylko jakąś marną blondyneczkę na wieczór co było dosyć smutne. Pamiętam nawet jak wszyscy na korytarzach mówili tylko o tym że ten Cook jest z tą rudą, a ta ruda okazała się być całkiem porządna i nawet ją polubiłem. Położyłem się znowu na kanapie i czekałem aż przyjdzie moje zbawienie wraz z alkoholem bo mi zostały tylko dwie butelki.
- Cześć pizdeczko ty moja - Zawołałem szczerząc się szeroko bo w drzwiach pojawiła się już chuda postać a za nią nie było żadnej rudej czupryny więc mogłem wyluzować. Bo Iska to zawsze bije jak się przy niej przeklina, niedobra. - Ty mi lepiej powiedz o co tu kurwa chodzi z tym całym bachorem i tego, wiesz że Felek leży w szpitalu czy jesteś tak zacofany bo ci oczy ta miłość zamydliła i o kolegach nie pamiętasz. Bo ja to już zapomniałem jak wyglądasz po paru piwach, kurwa - A obiecywałem że nie będę pił i brzydko przeklinał. W takim razie to będzie ostatni raz a potem już zawsze Leila będzie mogła mnie chwalić i piec mi ciasteczka. Bo te trzymanie się z daleka od alkoholu to był chyba warunek więc póki go nie spełniałem musiałem podkradać słodycze Felixowi. Podałem butelkę Cookowi i usiadłem na krześle stojącym tuż obok. No niech odpocznie póki może bo podobno związki męczą.

Urosziny Izki. UrodzinyIzki. URODZINY IZKI. U R O D Z I N Y I Z K I. Kurwa, moja Izeczka ma właśnie osiemnaste urod hodzić z pokoju po tym co mi zrobiła ta okropniasta DIENA, ale po smsie Beneczka nie miałem wyjścia. Miałem rozjebaną stopę, ale coś takiego jak intuicja mężczyzny kazało mi zwlec mokry tyłek z łóżka, odłożyć komputer, zawiązać bandaż (oczywiście mało poprawnie, ale nie mogłem zawołać Izy, bo by przyszła razem ze mną) i włożyć grubą skarpetę. Zeskoczyłem jakoś ze schodów, co było trudne, bo w kurtce miałem Ballentainsa, a to w chuj burżujski whiskacz i prawie się posikałem, jak wyszedłem w tą mgłę i prawie wywinąłem orła na środku alejki. Do domku dotarłem trochę powoli, bo odszukanie drogi było istnym wyczynem. Wskoczyłem po drabince i stanąłem w wejściu jakbym został panem całego świata.
-Kurwa Benek, pierdol się z tą pizdą. Patrz co mam, cipeksie - uniosłem butelkę w zwycięskim geście. To nie był tani Jack Daniels. Na to trzeba było bulić niezłą kasę. Zdecydowanie powinienem był wydać tą kasę na Izę, a nie na tego ułoma. -Bachor? Aaaa, bo ogarnij że jestem w parku a tu nagle podbija do mnie laska SUPER laska i mówi, że jestem jej ojcem. Zajebiście. Ciekawe po czym miałem taką faze- rzuciłem i podrapałem się po brodzie. W sumie go minąłem i walnąłem się na kanapę, bo taka ofiara wypadku jak ja to powinna mnieć przody. Postawiłem butelkę na stoliku. O Felku wiedziałem. Wzruszyłem ramionami. I tak sobie przypomni mnie.Zabrałem mu z rączki wstążkę, bo się akurat nie pilnował.
-A ty co, zecydowałeś się wreszcie być prawdziwym gejem i we wstążki się bawisz? Komendant stylówy, haha- parsknąłem i zmiętoliłem tą jego wstążkę w dłoni.

Wielkimi jak spodki oczami wpatrywałem się z wyraźną fascynacją ale też obrzydzeniem jak obracał butelkę w tych chudych bladych dłoniach. Jak to możliwe że ktoś taki jak Cook właśnie przyniósł mi alkohol warty więcej niż to wszystko co gromadziłem w pokoju i pod łóżkiem odkąd przybyłem do Rezydencji? Teraz pozostało mi jedynie rozpaczać nad tym jakim jestemnieudacznikiem bo przecież piję jakiegoś marnego Danielsa. Leila miała racje. Przecież ten cały alkohol to takie głupstwo. Ohyda, okropność, a ci co go piją to ludzie z problemami którzy próbują odnaleźć ratunek w napojach wysokoprocentowych. Mówiłem już że zapisałem się do klubu celibatu? Powinni być ze mnie dumny, właśnie poczyniłem pierwszy krok w stronę ścieżki dobra i czystości. Gówno prawda, przecież nie przeżyłbym nawet jednego dnia bez wypitego piwa ale to jest zły sygnał. Nie powinienem tak często widywać Brahams bo tylko mi miesza w głowie. Ciekaw jestem jak z nią rozmawia Felix który jest młodszy ode mnie a pije jeszcze więcej.
- Całe życie na niego zbierałeś? - Spojrzałem na niego z rozbawieniem, a przez twarz przebiegł lekki uśmiech. Przecież on kradnie dzieciom pączki bo nie ma pieniędzy żeby kupić sobie własne a teraz na moich oczach popijał sobie jeden z tych trunków o których niektórzy mogliby jedynie pomarzyć. Może mi się tylko coś przewidziało? Dawno nic nie brałem, czasami wącham sobie tylko klej w pokoju ale to jest słabe. - Kurwa, jesteś pojebany ale przyznam że niezła opcja z tą laską. Czemu mi nie napisałeś smsa? Wpadłbym bo czaisz że ja jeszcze nigdy rudej nie miałem a ty masz już jedną, wystarczy ci, chuju - Powiedziałem i korzystając z nieuwagi mojego towarzysza wyrwałem mu z ręki butelkę ale z taką ostrożnością jak nigdy wcześniej. Każda kropla która wylądowałaby gdzieś indziej niż w naszych ustach byłaby dla mnie ciosem prosto w serce, nie wybaczyłbym sobie tego do końca życia.
Przymykając powieki zamoczyłem usta w złocistym napoju i rozkoszowałem się tą chwilą aż... aż nie przeszkodziła mi ta ciota. Zawsze musiał coś zepsuć ale teraz to porządnie się wkurwiłem. Odstawiłem butelkę na bok i spojrzałem na niego ściągając brwi.
- Odpierdol się, żadnym gejem nie jestem, wystarczy już jeden Felek. I oddaj to bo nie jest moje i muszę oddać. - Nie chciałem widzieć znowu smutnych wielkich zielonych oczu patrzących na mnie z bliska i czekających aż coś powiem. Zabrałem od niego wstążkę i schowałem ją w kieszeni krzywiąc się. Nie potrafiłem zrozumieć czemu tak się uniosłem. - Kurwa, to taka dłuższa historia, kiedyś ci opowiem, a teraz masz i dotykaj tej butelki póki możesz bo stary, w życiu pewnie jej na oczy już nie zobaczymy. - Tak tylko mówiłem żeby go pocieszyć bo przecież ja takich w swoim schowku mam pełno ale nie chciałem żeby teraz się rozpłakał że mam lepiej. Pokręciłem głową i podałem mu butelkę mrucząc coś pod nosem.
No tak, urodziny Iss. Na śmierć zapomniałem kupić jej jakiś fajny prezencik. Oddam jej jakiś mój komiks i zabiorę Felixowi babeczki. Zapakuję je ładnie i na pewno się ucieszy.

Czy naprawdę w dzisiejszych czasach istnieje jeszcze coś takiego jak przyjaźń? Wątpiłem ażeby byli jeszcze ludzie którzy dla innych poświęciliby wszystko i pokonali nawet swoje największe słabości. Teraz każdy ma uczucia drugiego człowieka głęboko gdzieś, a o pomocy nawet nie ma co myśleć. Jak mogłem nazywać tych wszystkich debili moimi przyjaciółmi skoro potrafili powiedzieć mi prosto w oczy że nie podzieliliby się ze mną butelką whisky. Przyjaciele takich rzeczy nie robią. Chuj im w dupy, jak już będę bogaty to będą mogli jedynie na mnie popatrzeć. Pozostało mi jedynie przebywanie w ich towarzystwie bo innego wyboru nie miałem. Nie chciałem wyjeżdżać bo i nie miałem dokąd. Wkurwiało mnie tylko jedno - dlaczego Frejka wyjechała i nawet nic mi nie powiedziała? Zniknęła bez śladu chociaż nie mogłem się dziwić. Zawsze to robiła, była w tym perfekcjonistką ale kiedy już znikała to za każdym razem pojawiała się z powrotem. Teraz tak nie było i to zaczynało mnie smucić kiedy dochodziłem do wniosku że zabrała moje koszulki i niektóre komiksy a ja już nigdy ich nie odzyskam.
- Może to znak że czas się ogarnąć skoro nawet nie wiesz czy coś zdarzyło się na serio? Weź, nawet ja potrafię odróżnić rzeczywistość od jakiejś kompletnej abstrakcji i snu. Zresztą, jebać to. Skoro to była zajebista laska to raczej nie twoja córka albo odziedziczyła urodę po mamie ale wątpię żebyś kiedykolwiek spłodził dzieciaka. Przyśniło ci się. - Zakończyłem przemowę jakże dramatycznym westchnięciem i spojrzałem na niego z politowaniem. Biedaczek już ubzdurał sobie że będzie ojcem i każdy chłopaczek w rezydencji będzie leciał na jego córkę ale nie wyszło. No to mamy kolejny powód do picia.
Upiłem łyka whisky tym razem ze swojej butelki i uśmiechnąłem się szeroko wpatrując się w to co pokazywał mi Cook. I jak on ma czelność mówić mi że to ja jestem idiotą? - Kto cię tak załatwił? Ja o siebie dbam więc wiesz, nie mogę się pochwalić czymś lepszym, wygrałeś - Ale całkiem nieźle rozjebał sobie tą nogę. Czyżby znowu się bił?

Siedzę sobie i gapię się w laptopa, którego zawaliłem z salonu. I wcale nie gapię się w zdjęcia Izki, które wstawia na fejsie. Tylko w cycki mojej sąsiadeczki z osiedla z którego pochodzę. Ależ ona wyrosła.
Nie czułem się nigdy specjalnie związany z moim rodzinnym środowiskiem, ale lubiłem się włóczyć wieczorami z dzieciakami. To od starszych zmotoryzowanych nauczyłem się rebelstwa, jak i tego, jak bajerować panienki na hardkorze. Tyle, że oni nie mieli czternastu lat, odstających uszu i nie pierdolili takich głupot jak ja. No, w końcu się wyrobiłem, kazałem innym myśleć, że piegi są urocze, czasem się zakręciłem wokół jakiejś dziewczyny na dłużej. No i Stacy była jedną z takich. Kiedyś miała blond włosy, malowała się mocno i lubiła moją kurtkę nabijaną ćwiekami. Kurczaki, że ja zapamiętałem nawet gdzie ona mieszkała. A dzisiaj rano odebrałem jej wiadomość do mnie. Podnieciła się, że mnie widzi, zgadaliśmy się i nagle mi wysłała swoje zdjęcie i padłem. Najchętniej bym się przeniósł tam do niej, znaczy tam do mnie i na żywo pomacał te cudne cycuszki, które mi oferowała, ale.... No byłem tu, miałem Ize, mojąkochaną - i tak się nie dowie- zabraniali mi wychodzić - jakbym powiedział, że jadę do tatusia i braciszka? Troche za dużo myślenia, jak na mój mózg. Umieściłem zdjęcie na pb, oczekując że mój CHYBA BFF się pokusi o jakieś gadki moralne, wziąłem sobie kilka browarów, i poszedłem. Z laptopem. Bo musiałem przecież wymyśleć co napiszę Stacy. I siedziałem i gapiłem się w to zdjęcie. Wypiłem jedno piwo, pół. Gapiłem się. Załóżmy, że tylko to.

Spędziłem paręnaście dni w przeszłości, ale nadal nie potrafiłem określić, czy mi się tu bardziej podoba niż tam, czy nie. Miejsce jak miejsce, gorzej z ludźmi jakich tu spotykam. Po pierwsze Gaby: pewnie spędzałbym z nią zastraszająco dużo czasu gdyby nie to jak wiele rzeczy mam do ogarnięcia by naprawić co rozpierdoliła. Dlatego najłatwiejszym sposobem na odrobinę swobody było zamknięcie ją w pokoju i obiecanie złote góry w zamian za to, że będzie grzeczna. Nie wiedziałem jak bardzo mogę polegać na jej słowie, ale ta marna obietnica zaspokajała mnie w tym stopniu abym mógł normalnie funkcjonować (cokolwiek kryje się pod tym pojęciem). Bo czy normalnym funkcjonowaniem można było nazwać podszywanie się na każdym kroku za swojego ojca? Po prostu idąc gdziekolwiek było mi prościej potakiwać głową, gdy ktoś krzyknął "cześć Dymek!" niż wdawać się w jakieś nienormalne rozmowy o swoim rodowodzie i pochodzeniu. Zresztą nie mogłem nawet o tym mówić. Normalnym funkcjonowaniem nie można również nazwać obserwowanie z ukrycia swojej matki, czy też innych osób bardzo dobrze mi znanych. Choć jakby wdać się w szczegóły to o wiele wygodniej było ukryć się w dziwnym miejscu i patrzeć niż zupełnie nie chcący wpaść na wujka Reida nie mogąc przy tym jak zwykle to bywało w przyszłości, przekomarzać się na temat mutacji genetycznych u kucyków. Bo w przyszłości, o zgrozo, ktoś będzie tak szalony by stworzyć coś na wygląd jednorożca. I nie, to nie będzie wujek Reid. Co jeszcze nie do końca było normalne? Powiedziałbym, że śledzenie ojca swojej przyszłej dziewczyny. W tym najlepszego przyjaciela mojego ojca. Ale miałem na to bardzo dobre wytłumaczenie: Skoro moja przyszłość zmieniła się tak diametralnie za sprawą zwykłej rozmowy Gaby z Cookiem, to i naprawa tej zmiany powinna od tego zależeć. I w końcu znalazłem na to czas, choć nie wiem czy dobrze popadło.
Wujek Cook idący z laptopem w bardzo osamotnione miejsce nie zapowiada przyjemnych widoków. Na swoje nieszczęście nie przeszkadzało mi ryzyko. Wdrapałem się po schodach i bez pukania otworzyłem drzwi.
- Cook - powiedziałem tylko nie przekraczając progu. Raczej nie sądzę by mój ojciec był entuzjastą takich miejsc, to dziwne by było bym teraz ja się ekscytował. Zresztą i moim zdaniem nie było czym.

Miałem pewne wątpliwości co do tego w jaki sposób Cook pojmował mojego ojca. Swojego zdania oczywiście byłem pewien w tylu procentach jak tylko to możliwe. Nie przypominam sobie czasów, w których bym w siebie zwątpił. No dobra, zdarzały się przypadki, że rzeczywiście nie miałem racji, nikt nie jest w końcu nieomylny. Ale w tamtych przypadkach broniłem swoich racji tak długo jak się dało, tak długo, że w pewnych momentach można by uznać to za śmieszne. A nawet żałosne. Oczywiście nikt tak raczej nie uważał, nie dawałem nikomu tak sądzić. Prędzej przekonałbym kogoś do durnot pokroju tych wujka Justina, niż przyznał, że nie mam racji.
Złapałem piwo, które rzucił w moim kierunku Cook i w końcu zdecydowałem się wejść do środka. Usiadłem na czymś co kiedyś pewnie było meblem, choć mam wątpliwości i otworzyłem butelkę.
- Co ja, ja? - zapytałem jeszcze nie do końca zdecydowany tym w jaki sposób mam odnosić się do Cooka. Znaczy widziałem jak w przyszłości odnosili się do siebie, ale chyba do tamtych czasów dzieli nas jeszcze wiele dziwnych wydarzeń. Kurwa. Kogo ja oszukuję. Może i byłem zajebiście podobny do ojca, zajebiście potrafiłem go naśladować, ale ktoś taki jak Cook przecież w końcu musi się zorientować, że coś nie tak. Tylko czekać kiedy. Tylko nie myślcie sobie, że tak łatwo się poddam i teraz zwieje. Skoro tu jestem to już chociaż spróbuję pogadać chwilę. ale kurwa o czym. Mam go przekonywać do tego by został z Isską, że związek jest kurwa najważniejszy? Dobre sobie. Po pierwsze tatusiek by tak nie powiedział, po drugie chyba właśnie przez wierność Issce przyszłość tak się poprzestawiała. Jakie więc wnioski? Musiałem przekonać Cooka by się puszczał ile tylko da. - Kretyn. Nie pyta się o takie sprawy tylko zapierdala na samolot, czy cokolwiek.
Gąbka by mnie chyba zjebała za takie słowa. Yves też. Ale ich tu nie ma. Czego oczy nie widzą tego sercu nie żal, nie? Do Cooka też to pasuje.

Poczułem jak coś wibruje mi w spodniach i w pierwszym momencie nie miałem zielonego pojęcia co to jest. Dopiero po chwili zdałem sobie sprawę, że to ten cały przedmiot nazywany w tych czasach telefonem komórkowym. Nie będę mówić, że stamtąd skąd pochodzę to przeżytek, bo pewnie wszyscy wiedzą jak szybko technika się rozwija. Każdy głupi wie, że już za parę lat będziemy się śmieli z ipadów i całej reszty. No, ale skoro już przeniosłem się do tych czasów to trzeba było się dostosować i nabyć jeden z tych popularnych rekwizytów. Wprawdzie jedynymi numerami jakie miałem był ten Gąbki i na wszelki wypadek do paru opiekunów. Choć nie powiem, że stały kontakt z tym rudym nieodpowiedzialnym wariatem był pomocny, na przykład by dowiedzieć się, że znika. Ech, czyli namawianie Cooka do wyjazdów wcale nie jest takim dobrym pomysłem. Jak już mówiłem nie lubiłem zmieniać swoich poglądów, ale teraz musiałem.
Spojrzałem na zdjęcie jakim Cook się podniecał i spróbowałem udać zainteresowanie odpisując jednocześnie na smsy. Choć obie rzeczy przeczyły same sobie.
- Zastanawia mnie jedno, Cook. Jakim cudem musisz decydować się na ruchanie wymagające ruszenie swojego tyłka tak daleko? Na serio nie potrafisz poradzić sobie ze swoją dupą? - zapytałem. Nie wiem, może pobudzę w wujku jakąś ambicję. U niektórych to zdaje sprawdzian, u niektórych niestety nie. Ludzie z przeszłości zdecydowanie byli za bardzo dziwni. - Znaczy wiesz, nie mówię, że tamta jest zła. Ale to co robi z tobą Iza to czasami jest żałosne. Jeżeli już się w coś wplątujesz to powinieneś grać pierwsze skrzypce.

No tak, zajebiście. Najlepiej jest nagle zmienić temat na mój, znaczy mojego ojca i jego małej wpadki. Odrobinę choro się czułem próbując postawić siebie w jego sytuacji, a raczej próbować wymyślić jaki stosunek miał Dimitri do mnie przed moimi urodzinami. Pewnie nie najlepsze. Może i z czasem zdołał mnie polubić, ale na pewno nie zanim jeszcze przyszedłem na świat. Ja pierdolę. Jeszcze Gaby bez przerwy się do mnie dobija, jakby nie wierzyła, że sobie dam radę. Jeżeli ja miałbym nie dać to kto? Odrobinę zaufania, a na pewno wszyscy wyjdziemy z tego cało.
- Ta wampirzyca ma na imię Yves, dla twojego przypomnienia. - Zdecydowanie złe posunięcie. O ile dobrze pamiętam niezbyt ładnie mi idzie wypowiadanie imienia swojej mamy. Jezu, bądźmy przed sobą szczerzy, każdy ma sentyment do swojej matki i każdy traktuje ją od czasu do czasu jak jakieś bóstwo. Zwłaszcza ktoś kto ma świadomość tego, że w jednym życiu może mieć ją na wyciągnięcie ręki, a w kolejnym - zmienionym, może był półsierotą. Dlatego też imię mojej mamy w moich ustach brzmiało dziwnie, co Cook może uznać za objaw sentymentu i zwyczajnie wyśmiać mojego ojca, że się zabujał. Ojcu akurat to by się nie spodobało. - Ja pamiętam imię twojej dziewczyny, Cook, więc mógłbyś się ogarnąć i zapamiętać imię matki mojego syna. - Znów za dużo. Chrzanić. Przejdźmy już do konkretów. - Czyli co? Lecisz do swojej cizi, czy próbujesz coś zrobić tutaj? Bo nie wierzę, że masz Iskę tak głęboko.

- Ty nie lepiej - odpowiedziałem obojętnie. Oczywiście, że brzmiałem durnie, sam przed sobą tak brzmiałem. Bo w jednej sekundzie chcę by wyjeżdżał, a w następnej by ratował swój związek. Choć nigdy głośno tak tego nie nazwę. Ale kurwa, nie do końca przecież chciałem by Cook cokolwiek ratował, a tym bardziej żył pod jakimś pieprzonym pantoflem. Sam nigdy nie będę, nawet niech sobie Gąbka nie wyobraża. Głupio było tak patrzeć na kuka i myśleć, że w przyszłości będę rżnąć jego córkę. Nawet nie wiem czemu to w tej chwili pomyślałem. Może dla tego, że za bardzo skupił się obrażaniu mojej matki. Ciekawe jakby na to zareagował, chciałbym to obejrzeć. Serio. Już nie ważne, że mógłbym dostać między krocze, czy po mordzie. Po prostu ta mina byłaby niezapomniana. - Utopiłem stary, bo wkurwiły mnie smsy od debili - znów obojętny ton odpowiedzi. Schowałem telefon i spojrzałem jeszcze raz uważnie na mojego 'teścia'. - Randkę? Jezu, Cook, czego ty ode mnie chcesz... - westchnąłem. Przychodząc tu nie miałem najmniejszego zamiaru rozmawiać na temat mojego życia, tylko życia Cooka, ale ten najwidoczniej próbował jak najbardziej od tego odbiegnąć. - Męczysz mnie. Idź do swojej Isski i wymyślajcie imiona dla własnych dzieci. Serio, może wtedy ci się wydobrzy.
Serio miałbym się nazywać Axel? Ja pierdolę. Pixel. Znaczy nie jest to w niczym lepsze od Dżemora, ale jednak przywyczaiłem się do tego jak się nazywam i nie przeżyłbym żadnych takich zmian. Aż dziwne, że Gąbkę w miarę nazwali z takimi pomysłami.