Charlie Bonham "Chuck" - Rosie Tupper

Imię i nazwisko: Charlie Bonham

Wiek: 17

Data urodzenia: 3 październik

Wygląd:
Chuda, blond włosa, niebieskie oczy.


Charakter:
Kieruje się emocjami, impulsem. To co poczuje jest wspaniałą decyzją w sprawie dręczącego ją problemu. Nie ukrywa się z tym, nie uważa za wadę, po prostu tak jest i nie ma zamiaru zmieniać tego stanu rzeczy. Pragnie pozostać taką osobą jaką się urodziła, kształtowała całe lata, aż stała się teraz. Bez nacisku bądź opinii osób, które mogły uważać jej reakcje za znacznie przesadzone.
Otwarcie i na pozór optymistycznie podchodzi do życia na ziemi, gdzie pragnie jedynie świętego spokoju i odpoczynku od ludzkiej głupoty. Drażnią ją masy, popisywanie się, robienie szumu i krzyku, choć lubi zawierać nowe znajomość, gdy uzna iż druga strona jest godna zainteresowania. Optymizm na pozór, ponieważ często jej myśli uciekają ku pesymistycznym zakończeniom i przewidywaniom. Może i uśmiech rzadko schodzi z jej dziecięcej twarzy, lecz znów w środku trawi ją wieczna melancholia, którą, co gorsza, lubi. Łzy czające się gdzieś w kącikach oczu czy bolesne uczucie w środku. Czuje się wiecznie nieszczęśliwa i sama nie potrafi znaleźć źródła tego braku zadowolenia ze swego życia i samej siebie. Nie oznacza to, że jest osobą o niskiej samoocenie. Ma pełną świadomość swoich mocnych stron oraz naturalnych zalet, co chętnie wykorzystuje gdy zachodzi taka potrzeba.
Stara się nie wychylać z tłumu, nie dlatego że alergicznie reaguje na byciu w centrum uwagi, a dlatego że nie znajduje się w to jej centrum zainteresowania. Lubi żyć swoim światem, gdzie wpuszcza jedynie najbliższe osoby. A niewiele osób może zyskać to miano. Wie, że ludzie dość często są interesowni i zawsze szukają swojej korzyści, więc nie ufa wszystkim i trochę czasu zajmuje nim można nazwać się jej przyjacielem. Ale nawet wtedy czasem trudno do niej dotrzeć, gdyż emocje ukrywa bardzo głęboko i te prawdziwe rzadko ukazuje. Dlatego świetnie słucha, czasem z faktycznym zaciekawieniem, a czasem przez grzeczność, świetnie udając zainteresowanie. I tu pojawia się, jej zdaniem najgorsza i najlepsza cecha - świetnie kłamie, co gorsza czasem to wykorzystuje. Nie drgnie jej powieka, na jej twarzy nie pojawi się żaden grymas.
Pragnie kiedyś mieć prawdziwą rodzinę, taką którą, mimo ogromnych starań brata, nigdy nie miała. Jednak nie wyobraża sobie siebie jako matkę. Czasem się jej wydaje, że nawet nie lubi dzieci, które swoim krzykiem burzą spokój. Do tego są odpowiedzialnością, cholerną odpowiedzialnością, a unikanie odpowiedzialności to jej specjalność. Nie marzy o wielkiej miłości jak z bajki, chce po prostu kogoś kto pokocha ją za to jaką jest, zaakceptuje ją tak jak ona się zaakceptowała. I może chociaż trochę obniży to niewiadome poczucie nieszczęścia i braku.
Jest egoistką, nie ma za grosz ambicji czy wytrwałości, rzuca słowa na wiatr i czasem zdarza jej się skrzywdzić innych swoim za długim językiem, nie dba o zasady, ale gdzieś tam, pod różnokolorową skorupą czai się po prostu dobry człowiek, zwykła nastolatka szukająca swojego miejsca na ziemi, z nadzieją że kiedyś je znajdzie.

Talent: modyfikacja pamięci (kasowanie, zmienianie i tworzenie nowych wspomnień).

Historia:
Nie miała łatwego życia. Jej rodzice zmarli, gdy miała trzy lata, zostawiając ją jedynie ze starszym, na szczęście już pełnoletnim, bratem i całkiem zgrabnym spadkiem. Zupełnie ich nie pamięta i choć cholernie ją to boli, gdy patrzy na zdjęcia widzi po prostu dwójkę zupełnie obcych jej ludzi. Urodziła się w New Jersey i tu dorastała, na typowo amerykańskim podmiejskim osiedlu dobrych rodzin, jednopiętrowych domków z ogródkiem i dzieciaków grających w piłkę na ulicach czy ścigających się na rowerach. Sama nie miała wielu przyjaciół, woląc pogrążać się w swoich myślach, spacerując i rozmawiając ze zwierzętami lub roślinami. Od początku czuła się inna niż wszyscy inni i jej młodzi sąsiedzi także. Więc ona nie lgnęła do nich, oni nie lgnęli do niej. Brat rzucił studia i pracował ciężko fizycznie aby zapewnić ich dwójce jak najlepsze warunki do życia. Jest mu za to cholernie wdzięczna, bo sama nie wie czy byłaby w stanie poświęcić się tak dla niego.
Moc objawiła się, gdy miała dziesięć lat. Zobaczyła jak dwóch chłopców z jej szkoły w okolicznym lasku dręczy małego kota. Przeraźliwe miauczenie rannego zwierzęcia, które ona jakiś czas wcześniej dokarmiała i patrzyła jak rośnie, poruszyło w nią jakąś wrażliwą strunę. Rzuciła się na niego z pięściami, rozbijając mu głowę o kamień. Nie było to wielkie zranienie, lecz widok krwi i jego buzi wykrzywionej w grymasie bólu, ze strachem i łzami w oczach obudziło w niej ogromne przerażenie. Bała się, nie wiedziała dokładnie czego, ale bała się. I się stało. Nagle nić mocy wypłynęła z niej, usuwając niedawne wspomnienie z głów chłopców, którzy teraz patrzyli na nią z zdezorientowaniem.
Gdy pojawiła się Rada niewiele myślała, była raptem dzieckiem, ale zgodziła się. Wydawało się to najlepsze dla niej i dla jej brata, który w końcu mógł odzyskać normalne życie.

Grupa: kontrolerzy.

Poziom zaawansowania: średni.

nie przeczytałam jeszcze, ale JAKA UROCZA BUZIA

wiem :D

okej to akcept

walic, że kontolerów za dużo, bo i tak się przenosimy niedługo xd

wtf, jak to się przenosimy?