Issabellé Fautou - Nataliya Piro

Charakter: Pierwsze i najważniejsze - Issabellé nie cierpi swojego imienia. Jeśli nie chcesz być jej najlepszym wrogiem, zapamiętaj raz na zawsze, że ma na imię Iss. Nie jest zbyt gadatliwa. Chociaż do wiecznie milczących też nie należy. Po prostu wie, kiedy może się rozgadać, a kiedy powinna milczeć. Ogólnie, obdarzona jest niezwykłym wyczuciem sytuacji. Jak to kiedyś zażartował jej ojciec: 'giętka w ciele, giętka w umyśle'. Do tego dość łatwo nawiązuje nowe kontakty, dobrze dogaduje się z rówieśnikami, starszymi i młodszymi również. Oczywiście, nie jest pozbawiona wad. Jej największa to emocjonalność. O ile nie wpada szybko w depresję (choć jest wrażliwa, jak większość przedstawicielek płci pięknej), to wystarczy jedno słowo by wpadła we wściekłość, szczególnie jeżeli chodzi o jej rodzinę i przyjaciół. Do tego jest niezwykle roztrzepana. Przez otoczenie odbierana jako pozytywna wariatka, choć... nie zawsze. Zwykle jest bardzo miła dla innych, ale zdarza się, że zacznie być wredna i uszczypliwa, czasem nawet bez powodu. Jeśli chodzi o płeć przeciwną... nie należy do tych, co zmieniają partnerów jak rękawiczki, ale bynajmniej na brak zainteresowania nie cierpi. Nie wierzy w przyjaźń pomiędzy dziewczyną, a chłopakiem. Ani w prawdziwą miłość. Piekielnie inteligentna, ale tak raczej w granicach umiarkowania, po prostu łatwiej przyswaja sobie nowe wiadomości (a nie przeszkadza jej w tym fakt, że ma pamięć fotograficzną), a także utalentowana muzycznie. Nie miała jednak okazji naprawdę rozwinąć się w tym kierunku.

Talent: Niezwykle giętkie (elastyczne) ciało. Potrafi formować je we wszystkie możliwe kształty (o ile w wymiarach jej ciała), jednak rozciągnąć się może do 100 m. Jest nieco bardziej odporna na wszystko, co może doprowadzić do rozerwania ciała, ale nie całkowicie.

Historia: Pierre Fautou przybył do Tromso mając około piętnastu lat tuż po tym jak prawie zagłodził się na śmierć, bo odmawiał przyjmowania jakichkolwiek pokarmów. Nie, nie był to chłopiec cierpiący na anoreksję, a jedynie ktoś kto po prostu nie mógł znieść gdy dana potrawa dewastuje jego kubki smakowe. Pierre był obdarzony talentem 'smaku absolutnego'. W rezydencji od razu zaprzyjaźnił się z pewną włoszką o imieniu Eva Sacres, która miała zdolności telepatyczne. Nikt nie zdziwił się, że gdy już oboje otrzymali dziesiąty stopień panowania nad talentem natychmiast opuścili miasto i pobrali się w małym kościółku w połowie drogi do Monako, gdzie postanowili zamieszkać. Otworzyli tam małą restaurację i żyło im się niesamowicie dobrze. Owocem tego związku były dwie wspaniałe córki, Issabelle i Lykke. Lykke była starsza od Isski o trzy lata i zawsze była oczkiem w głowie rodziców. Ale Iss też nie miała na co narzekać. Od dzieciństwa uczęszczała do szkoły akrobatycznej, dodatkowo pobierała lekcje muzyki. Nie miała problemów w szkole. Wręcz przeciwnie.
Pewnego ponurego i deszczowego dnia, gdy Iss miała dziesięć lat, Lykke odkryła swój dar. Od razu zaczęło się bieganie po całym domu, podekscytowani rodzice skakali z radości, a w tym całym szale zapomniano o... Iss. Właśnie tak. Oczekiwano, że młodsza panienka Fautou odkryje swój dar. Nic. Zero. Wszyscy byli załamani, a ona sama straciła nadzieję, że w końcu coś się stanie.
Pewnego razu, jakieś pięć lat później, obudziła się z potwornym bólem głowy. Ujrzała przed swoją twarzą własną nogę. Dokładnie. Była zaskoczona. Okazało się, że druga noga spoczywała w pokoju jej rodziców, a prawa ręka w salonie. I znów zaczął się szał radości. Oczywiście od razu wysłano ją do Tromso. Spotkała tam swoją siostrę ale jakoś nigdy nie nawiązała się pomiędzy nimi nić porozumienia. Tyle że nagle w Tromso okazało się, że to Iss bardziej panuje nad swoim talentem. Lykke niby jakoś dotarła do końca swojego szkolenia, ale nigdy nie dała się poznać jako ta starająca się bardziej. Iss za swoją chęć ćwiczeń w końcu nawet została reprezentantką grupy.
Dopiero później przyszły ciemniejsze dni, gdy Lykke odeszła z rezydencji, Iss zbliżyła się do niejakiego Jamesa Cooka. To nie było dla niej nic dobrego.