Cook

Dymuś bunkruje się od kilku dni w pokoju, tylko załatwiając sobie zdawkowymi uwagami przez Willa dostawy papierosów, dlatego też nie spodziewa się, że ktokolwiek do niego zadzwoni. Gdyby nie Donovan, pewnie w ogóle już dawno by zapomniał, jak się rozmawia. Widząc numer na wyświetlaczu przez chwilę się zawahał, dlatego tyle to trwało!
- Ja jebię. Kurwa mać. Ty żyjesz? Czytałem, że jesteś w jakichś pierdolonych Czechach czy na innym końcu świata. Jak mogłeś mnie, ty pieprzony zjebie, tak zostawić? Mogłeś chociaż poczekać na granicy, jak tak ci się spieszyło - głosik przygnębiony i zachrypnięty :c

No, dobrze że Kuczkowi zrobiło się szkoda, ale gdyby mógł zobaczyć dawnego kumpla, to chyba by się rozpłakał: siedzi sobie smutny Dymuś samotnie w ciemnym pokoju i pali peta za petem, zamartwiając się swoim życiem.
- Czemu tak brzmię? Nie wiem, kurwa, może to kwestia pogody i jesiennej depresji, bo przecież na pewno nie tego, że, kurwa, mam syna, i jestem jedyną pierdoloną osobą w całej Norwegii, która jeszcze go nie widziała. - W tym momencie przerwał, bo przecież Kuk miał własne problemy. - Hm, nie ma jej w kuchni? Albo, kurwa, nie wiem, nie zajmuje się jakimiś damskimi sprawami? - I to na tyle, jeśli chwilowo chodzi o przejmowanie się cudzymi sprawami. - Wracając do tematu, pierdolę cię. Jak mogłeś, zjebie, tak kurewsko zjebać akcję i mnie tu zostawić? Wszyscy mają mnie chyba za ostatniego skurwysyna. W sumie, coś w tym jest. Ja pierdolę, nie mam siły nawet się ruszyć z pokoju, bo zupełnie nie wiem, jak mam to wszystko ogarnąć. Powinieneś tu być, kurwa, ty cholerna pizdo - Tak, Dymek wyraża czułość. <3

- Dobra, ty nie widziałeś, bo siedzisz milion kilometrów stąd w miejscu które albo nie istnieje i jest wytworem twojego przećpanego Rudą umysłu, albo przekręconą nazwą jakiegoś prawdziwego miasta czy państwa. Niestety, nie przełożyłem go jeszcze z twojego na angielski, więc póki co zapomnij o odwiedzinach - odparł mało radośnie i zamilkł na chwilę, żeby zaciągnąć się papierosem. Sekunda na rozkminę. - Sam nie wiem, dlaczego jeszcze go nie widziałem. Po prostu to kurewsko trudne, wiesz? Wiedzieć, że... No kurwa, że ktoś taki jest. I to niedaleko. Że w każdej chwili mógłbym go zobaczyć i że to mój syn. Rozumiesz w ogóle to pojęcie? Nikt mi niczego nie zabronił. W sumie nie gadałem z Yves, co też jest chujowe, a każdy ma mnie teraz za największego skurwiela w całej Norwegii, ale... To nie jest, kurwa mać, tak że unikam wszelkiej odpowiedzialności. No bo kurwa... - Chwila ciszy na refleksję i ostateczne porzucenie wątku.
- Wiem, że niby sobie ze wszystkim radzę. Znaczy tak było kiedyś, nie? Mieliśmy wyjebane we wszystko i nic nie stanowiło dla nas problemu - Piękne czasy! - Tylko teraz wszystko się zjebało. Nie wiem czego to kwestia, ale ja to pierdolę. Nie czaję w którym momencie dobra naiwna dupa z nadnaturalnych i butelka wódki przestały być odpowiednim lekarstwem na wszystko. Kurwa mać. I wiesz, w tym wszystkim wcale nie chodzi o to, że się czegoś obawiam... Ja jestem po prostu kurewsko przerażony - Zakończył w końcu ciężko, gasząc peta o parapet. Kto by pomyślał, że tak mu się zbierze na wyznania! Szkoda, że Kuczka nie było blisko, pewnie Dymkowi byłoby znacznie łatwiej odnaleźć się w całej sytuacji.
- Ja pierdolę. Jak to wszystko pedalsko brzmi, co? - stwierdził po dłuższej chwili ciszy, bo aż mu się głupio zrobiło, że pozwolił sobie na takie zwierzenia. Nawet się roześmiał, niemrawo i niezbyt szczerze, ale zawsze.

Dymeczek pewnie się zdziwił, że Cook takie ładne rady dawał, bo bał się w głębi serca, że James wyśmieje jego problemy albo stwierdzi, że Dymek jest pizdą.
Bo jakby na to nie patrzeć Lyytikainen najczęściej właśnie tak reagował na zwierzenia. Cóż, w końcu to on był w tym związku skurwielem.
- A wiesz, kurwa, że to zrobię. Jeszcze nie wiem jak, ale na pewno. I pozdrowię go przy okazji od wujka Cooka - odparł, a zaraz potem się zaśmiał, bo rozkminił słowa Kuczka o Austen. To było takie w jego stylu, że gdyby nie był sobą tylko jakąś pizdą, to by mu się aż łezka w oku zakręciła. Stary dobry Jamesik to jest jednak to. I oczywiście, że to skurwielstwo potraktował jako komplement.
- Ja pierdolę, Cook, zupełnie nie rozumiem dlaczego stąd spierdoliłeś, ale wierz mi, że jeśli przywleczesz się z powrotem z tej swojej Czechii to zapierdolę ci za ten cały wyjazd takiego kopa, że znowu tam dolecisz. Straszna tu stypa, prawie jak wtedy, kiedy dopiero zaczynaliśmy naszą karierę w rezydencji. Brakuje mi naszych epickich melanży w podziemiach i naprawdę nie mogę uwierzyć, że to wszystko tak kurewsko szybko się zmienia. Gdyby ktoś zapytał mnie parę lat temu jak wyobrażam sobie siebie w wieku dwudziestu jeden lat powiedziałbym, że pewnie będziemy włóczyć się razem póki w końcu się nie zachlejemy na śmierć w jakimś rowie. A teraz? Ty jesteś z miłością swojego, kurwa, życia na jakimś jebanym końcu świata, ja jestem - ja pierdolę - ojcem, a Justin prawie zaruchał. Albo może nawet zaruchał. To całkiem ciekawa historia tak swoją drogą, będziesz musiał się zainteresować. Najwyraźniej nasz mały Reid zaczął dzielić twój entuzjazm jeśli chodzi o rude - stwierdził, nieco zbaczając z tematu.