Olavi Klaus - Iwan Rheon

by **Olavi** Czw Gru 30, 2010 8:35 pm

Imię i nazwisko: Olavi Klaus

Wiek: 20

Data urodzenia: 8 września

Wygląd: (Iwan Rheon) Wysoki, dobrze zbudowany.

Olavi Klaus - Iwan Rheon Tumblr_lcy46ngJhW1qci09ro1_500

Charakter: Już nie pamięta swojego dzieciństwa, które było przecież piękne. Zbyt dużo złych wydarzeń je przytłoczyło. Od 10 lat się nawet nie zaśmiał. Chyba zapomniał jak to się robi, chociaż nie jest jakimś ponurakiem, po prostu z poczuciem humoru u niego ciężko, no i dręczą go wyrzuty sumienia, za zabicie rodziców, więc głupio mu się śmiać. Czasem jego usta drgają w uśmiechu, ale zwykle jest to uśmiech ironiczny.
Nie jest jakiś super towarzyski, to przez talent. Ciężko być towarzyskim, kiedy musisz się pilnować na każdym kroku, żeby komuś nie zrobić krzywdy, a już na pewno nie możesz nikogo dotknąć. Chyba łatwo zrozumieć jego frustrację?
Żeby o tym nie myśleć skupia się na tym co tu i teraz. Jeśli ma coś zrobić to robi to dobrze i zawsze doprowadza sprawę do końca. O dziwo nigdy nie planuje jak coś zrobić, po prostu to robi i zawsze jest dobrze. Dzięki temu chyba nic go po drodze nie może zaskoczyć. Jest niesamowity w radzeniu sobie w sytuacjach bez wyjścia. Rzeczy niemożliwe załatwia od ręki, cuda na dzień następny. Duże ma ambicje. Musi być w czymś dobry, żeby sobie nie strzelić w łeb przez to wszystko co zrobił. Więc jest dobry we wszystkim innym, poza kontaktami międzyludzkimi.
Ma kilka dziwactw. Na przykład żelki. Każdy lubi żelki, a kiedy Olavi je jakieś w kształcie zwierząt, to zawsze zaczyna od głowy. Żeby było humanitarnie, skraca cierpienie, oczywiście wie, ze żelki nie cierpią, ale tak po prostu czuje się lepiej.

Talent: W jego dłoniach nieustannie wytwarza się ładunek elektryczny o zmiennym natężeniu.

Historia: Urodził się w biednej, czeskiej, wielodzietnej rodzinie. Jego ojciec pracował na czarno, przemycał papierosy i alkohol za polską granicę. Matka sprzedawała swojskie jajka i mleko na targu, czasem jeszcze grzyby i jagody. Olavi ma jeszcze pięcioro rodzeństwa. Starszego i młodszego brata, plus trzy młodsze siostry. Jakoś im się żyło, zawsze się wspierali i to im dużo dawało. Każde dziecko było otoczone wielką miłością. Zrobiło się o wiele gorzej, kiedy ojciec Olaviego został skazany za przemyt na 7 lat więzienia. Wyszedł po 4, za dobre sprawowanie. Przez 4 lata gospodarstwo znacznie podupadło. Została tylko jedna krowa i kilka kur. I chyba los uwziął się na rodzinę Klausów, bo rok po wyjściu ojca z więzieniu, ich dom stanął w płomieniach i prawie nic z niego nie zostało. Nikt by wtedy nie pomyślał, że to 9letni Olavi wywołał gdzieś duże spięcie i tym samym pożar. Rodzina została z niczym, ale ciągle byli rodziną, a to dawało im wielką siłę. Dodatkowo ludzie z wioski zaczęli im pomagać. Znali się przecież od zawsze, byli jedną wielką rodziną. Latem zafundowali trójce najstarszych dzieci państwa Klaus kolonię nad morze. Wspaniale. To były najpiękniejsze i za razem ostatnie wakacje dla Olaviego. Kiedy wrócił stało się coś złego. Rodzice czekali na dzieci na dworcu, Olavi rzucił się im w ramiona ostatni. Był taki podekscytowany.. I kiedy tylko dotknął rodziców, bo obejmował dwoje na raz, padli na ziemię martwi. Jak się potem okazało, zmarli przez porażenie prądem. Olavi na początku nie wiedział co zrobił. Uciekł i tyle go widziano. Reszta rodzeństwa trafiła do domu dziecka, a on wałęsał się po ulicy przed długie lata. Czasem wkładał ręce do rzeczki i patrzył na wypływające do góry brzuchem ryby. Nie mógł dotknąć niczego, bez rażenia tego prądem. Miał 8 lat, kiedy trafił na ulicę, a 11 kiedy Starsi zabrali go do rezydencji. Szybko opanował swój talent. Znaczy opanował jak kontrolować natężenie prądu, bo tego, ze stale jest on w dłoniach nie dało się wyłączyć. Po 3 latach w rezydencji zdarzył się wypadek. Kolega z pokoju chciał zrobić mu ‘kawał’, tzn. napisać brzydkie słowo na jego czole kiedy spał. Pech w tym, ze Olavi nigdy nie spał spokojnie i kiedy tylko flamaster dotknął jego czoła, chłopak machnął ręką i trafił w kolegę, który po chwili padł na ziemię i już nie wstał. Rok później chłopak uciekł z rezydencji. Był wściekły na wszystko i wszystkich, ze nie potrafią mu pomóc. Nie wierzył, ze to już tak zostanie i jego ręce zawsze będą razić. Piętnastolatek spędził kolejne lata na ulicy. Miał 17 lat, kiedy znaleźli go ci z Defrost i w sumie.. była zima, wiec chłopak poszedł z nimi. Fajnie mieć dach nad głową w czasie zimy. I był przez jakiś czas w deforst, a potem działy się różne rzeczy i został przekonany do tego, żeby wrócić do Rezydencji. Dojrzał i wybrał dobro, haha.

Grupa: elektryczność

Poziom zaawansowania: zaawansowany