Elisa Lyytikäinen-Tähtinen - Monika Jagaciak

Imię i nazwisko: Elisabet Matilda Lyytikäinen-Tähtinen

Wiek: 17 lat

Data urodzenia: 21.08

Wygląd: Szczupła brązowowłosa dziewczyna.

Charakter: Elisa jest zapatrzoną w siebie osóbką. Jednak nie tak bardzo, jak niektóre dziewczyny, chociaż czasem się zapomina i potrafi wgapiać się w lustro godzinami. W sumie co w tym dziwnego po prostu jest rozkapryszoną jedynaczką. Przez przenoszenie się ze szkoły do szkoły szybko umie określić z kim chce się przyjaźnić, a dla reszty nie ma czasu. Czasami kiedy coś jej się nie udaje strasznie się wścieka i traci pewność siebie. Uważa wtedy, że jest do bani i od razu chce wszystko naprawiać. Wtedy chodzi bardzo drażliwa i łatwo ją wściec na tyle, żeby wybuchła i coś zniszczyła. Zazwyczaj dla wszystkich jest osobą wredną, co boli czasem niektórych, jednak ona się tym nie przejmuję. Można jej to wybaczyć, bo gdy naprawdę jej na kimś zależy to bywa bardzo miła i sympatyczna. Lubi poznawać nowe osoby, pod warunkiem, że te od pierwszego wejrzenia ją zaciekawią. Potrafi być bardzo przyjacielska do czasu aż nie zauważy dużej konkurencji lub ktoś jej zajdzie za skórę. Od ośmiu lat cierpi na anemię, która często dawała jej w kość przy ćwiczeniach i większym wysiłku. Parę razy zemdlała, ale nic bardziej poważnego jej się nie działo. Jest bardzo ruchliwą osobą i wszędzie jej pełno. Na co dzień uwielbia się śmiać i jest bardzo optymistyczna, a nawet jak nie jest to próbuję taką siebie udawać. Przy bracie, którego darzy ogromną miłością i traktuje jak brata to aniołek. Spokojna, ułożona, cicha, czyli ogólnie nuuuudna. Bardzo nie chcę stracić tej opinii w oczach Dimitriego, więc niech nikt nawet nie próbuję mu wspomnieć co wyprawia, gdy go nie ma. Ona się na Ciebie wścieknie i będzie chodziła za tobą dniami i nocami ukazując twoje największe obawy, a on naskoczy na Ciebie, że wygadujesz takie bzdury, więc nie radzę chwalić się przed nim jej zachowaniem. Nagłą zmianę charakterów opanowała wręcz do perfekcji.

Talent: materializacja obaw innych ludzi

Historia: Dawno temu dorastała dwójka dzieci. Chłopiec o imieniu Frans i dziewczynka o wdzięcznym imieniu Matilda. Mieszkali i wychowywali się w Helsinkach w Finlandii. Odkąd moja pamięć sięga byli swoimi najlepszymi przyjaciółmi. Pewnie każdy pomyśli, że jak to możliwe, że między chłopczykiem a dziewczynką powstała tak wielka więź ? Otóż wszystko w naturze możliwe. Sama nie mam zielonego pojęcia jak do tego doszło. Kiedy nadszedł okres dorastania zaczynali czuć coś do siebie poza wielką przyjaźnią, była to niewielkie zakochanie, które z czasem przerodziło się w miłość. Kiedy ich dwójka skończyła studia niespodziewanie Matilda zaszła w ciążę i urodziła cudne dziecko o imieniu Elisabet. Rodzice Elisy parę miesięcy później wzięli ślub. Ojciec dziewczynki został prawnikiem i pomagał bratu w prowadzeniu wielkiej rodzinnej kancelarii prawnej, a mama zajęła się wychowywaniem swojej córeczki i plotkowaniem ze swoimi przyjaciółkami, które również nie pracowały bo nie miały takiej potrzeby. Elisa często jako dziecko spędzała czas ze swoim kuzynostwem i z innymi zamożnymi rodzinami w Helisinkach. Widzieli dla Elisabet wielką przyszłość, którą chcieli spełnić. Oczywiście nie pytając Elisy czy tego chce. Kiedy dziewczynka miała pięć latek rodzice zaprowadzili ją na swoje pierwsze lekcje tańca. Rodzice chcieli z niej zrobić wielką baletnicę. Z pewnością dziewczyna wyśmiała by ich teraz w twarz, ale w tamtej chwili czuła się jak prawdziwa księżniczka na ziarenku grochu. W wieku siedmiu lat nad szedł czas szkoły. Długo główkowali do jakiej szkoły wysłać dziewczynkę w końcu wybrali najlepszą w Finlandii szkołę dla młodych panien. Elisabet nie było śpieszno tak szybko opuścić swój dom i wyjechać do internatu. Lubiła chodzić z rodzicami na niektóre bankiety lub inne uroczystości i być przedstawiana jako najdroższy aniołek, ale dużo do gadania nie miała. Tam poznała pewną koleżankę, na pozór wzorową uczennice, która pokazała jej jak się bawią bogate dzieciaki. Bardzo jej się to podobało, w końcu czuła się na swój sposób wolna i niezależna od rodziców, którzy narzucali jej, jaka ma być.
Skończyła trzy pierwsze klasy gdy jej rodzice zatęsknili za swoim skarbkiem i przenieśli ją do następnej szkoły. W sumie zmieniła ich aż sześć co nieźle dawało jej w kość. Kiedy już zdążyła znaleźć sobie przyjaciół znów się przenosiła do innej szkoły i tak w kółko. Kiedy miała piętnaście lat stwierdziła, że może dobrze będzie się zbuntować i powiedzieć co tak naprawdę myśli. W końcu jej kuzynowi, Dymitriemu się to raczej udało, bo nie widywała go od dłuższego czasu. Zaczęła od najmniej drastycznych metod. Poszła do rodziców i powiedziała im prosto z mostu, że nie chce być jak normalna nastolatka i chce skończyć z baletem, bo wcale ją to nie cieszy, a dołuje. Miała to być najmniej drastyczna metoda, a wyszło na odwrót. Jej ojciec wpadł we wściekłą furię, że tyle lat zmarnowanych na ćwiczenia i bla, bla, bla. Wkurzyła się, że jej plan się nie powiódł. Nagle za jej tatą pojawiły się stado dokumentów, których z czasem było coraz więcej. Widząc minę ojca, który to zauważył było bezcenne. Po chwili dowiedziała się, że jej ojciec ma lęki i śnią mu się po nocach starty niepoukładanych dokumentów. Dziewczyna miała z tego niezły ubaw choć nie wiedziała skąd się wzięły te dokumenty, a raczej ją to za bardzo nie obchodziło i tak uważała to za świetny żart. Parę dni później w jej domu pojawili się Starsi z propozycją wyjazdu do Rezydencji. Ona najchętniej wyjechałaby od razu do Tromso, ale rodzice zaczęli znów kręcić czy to dla niej najlepsze wyjście i w końcu nie pojechała. Męczyła, dręczyła rodziców, aż w końcu dwa lata później się zgodzili. Elisa w Rezydencji znajduję się już trzeci miesiąc.

Grupa: inni

Poziom zaawansowania: słaby