Elliot

sms

czego tak wcześnie?
wiesz sama nie wiem gdzie jestem,
ale do południa powinnam dotrzeć do rezydencji.
całuski

Zoja

*dzwoni, dzwoni i coś się jej nie podoba ile czasu trwa odbieranie*

Miała być na niego zła. Tak sobie planowała, przygryzając coraz mocniej wargę i ukradkiem zerkając do pokoju, z którego dopiero co wyszła, a jednak gdy się odezwał cała złość jej odeszła.
- Cześć, kochanie - powiedziała, odejmując telefon od ucha i sprawdzając głośność. Coś jej się wydawało, że za cicho jest, ale wszystko było jak zwykle, więc... - Czy ty znowu siedzisz w bibliotece? I nic się nie stało, czemu zaraz miało się coś stać? Nie mogę ot tak zadzwonić? - Ktoś sobie teraz minusa pięknego szykował i jeszcze jakby przyznał się z kim siedzi teraz to już na pewno minus byłby jak byk. Poszłaby do Rasmusa, a co.

Nie podobało jej się to co mogła usłyszeć w głosie Elliota. Akurat na dźwięki była wyczulona i naprawdę szło wyczuć, że on coś kręci.
- A to sam siedzisz? - Zjechała po ścianie na podłogę i tam wygodnie się usadowiła, wmawiając sobie, że przecież fakt, że nagle ją tak interesuje z kim Elliot siedzi w bibliotece jest normalny. Zresztą to on się za nią tyle uganiał, nie ona za nim, powinna być pewna jego uczuć, a wypytywała tylko dlatego, że było jej głupio. Już dawno temu powinna była go gdzieś zabrać, ale sam się nie przypominał. - Pamiętasz jak chciałeś pójść na jakąś naszą imprezę? To taka właśnie trwa i wiesz co jeszcze: jestem na niej druga ja! Bo to takie zapoznawcze z nowymi i serio jedna z nich to druga ja. Koniecznie musisz to zobaczyć.

- Elliot - jęknęła niezadowolona. - Najpierw ciągle w tych głupich książkach, a potem się czepiasz: kim jest ten, kim jest tamten. Jak chcesz. Więcej ci o niczym nie powiem. Siedź sobie z kim tam siedzisz, nic mnie to nie obchodzi. - A jednak się nie rozłączyła. Jeszcze nie, dała mu ostatnią szansę. Może naprawdę robił coś ważnego w tej bibliotece, a potem wyjdzie na taką co urządza sceny o nic?

I właśnie teraz powinna się rozłączyć i mieć na niego wyjebane przez parę dni, by w końcu pojął swój błąd, ale nie. - Przynajmniej byś nie kłamał - burknęła pod nosem. - Miłej zabawy wśród swoich nudziarzy. - No i teraz się rozłączyła. Bardzo, bardzo zła. Olana przez chłopaka, który sam jej obiecywał, że właśnie po takim wezwaniu przybędzie.