Janek Zapylacz - Bartek Borowiec

Charakter: Nikt nigdy nie poznał Janeczka, jego usposobienia zależne jest od otoczenia i talentu jakim dysponuje w danej chwili. Życie na ulicy nauczyło go zmienności, co chwila przystosowuje się do sytuacji i wiecie co? Jest w tym zajebisty. Jego zadowolenie może prysnąć w każdej chwili a ty nic z tym nie zrobisz. W jego pokoju trudno coś zobaczyć - wszędzie jest dym i popielniczki. Często idzie żebrać pod kino i burger kinga, stare nawyki nie są złe. Pracuś, przynajmniej kiedy patrzą Starsi. Zazwyczaj opierdala się ile może, no chyba, że chodzi o wino albo dziwki. Albo wino i dziwki. / Nie żeby one go kochały, koleś nie jest nawet przeciętny/. Teraz będzie tajemnica. Czasem podobają mu się mężczyźni. Tajemnica druga: Szanuje kobiety - chyba, że są dziwkami. A tak to nie jest typem poruchałbym. Wśród podobnych sobie osób (świiirów) jest optymistycznie usposobiony, niestety bardzo trudno zrównać go sobie. Niektórzy uciekają jak go widzą w ubraniu trampa. Się brzydzą czy jak ?! A wszy się pozbył wczoraj. A tak. Koleś genialnie kłamie, wciśnie ci taki kit a ty uwierzysz - kto się nie nabierze na pełne nadziei żulęce oczka? Lepsiejsze niż kota ze szreka. Światełko w tunelu? On naprawdę próbuje się dostosować.
- Wiesz dlaczego tanie wino jest dobre?
-Bo jest dobre i tanie.



Talent: Słyszy myśli(mowę) np. rośliny/ciastka/sukienki/kubka do herbaty/kamienia itd. Rozmawia ze wszystkim
Przykład:
Janek: Co tam Alutka, farba ci odpada z prawej.
Alutka ściana: No wiem. Akurat po mojej drugiej stronie ktoś się przebiera.
J: Fajne ma cycki?
A: nie.
J: to dupnie.
Z płynami nie gada ;3

Historia: Zdradzę wam prawdę, tylko uważajcie... nikt nie może się dowiedzieć. O tak, paluszki na buzię i słuchamy. Polska. Bieda i ubóstwo, siedemnastolatka pali papierosa, z niedowierzaniem gapi się na test ciążowy... zaraz kto jest ojcem? Chyba nie ten rudy skurwiel Tomek ?! A jednak. Zaciążył, spił się a potem słuch po nim zaginął. Dzieciak się urodził, nie za piękny i nie za mądry - matka kątem chowała go u rodziców, tak samo brudnych jak ona. Młody szybko nauczył sobie radzić, żebrał na piękne oczy a uliczni grajkowie dzielili się z nim gitarami - taka biedna sielanka. Ach, znudziło mu się i ruszył do stolicy. Pełen nadziei wylądował na centralnym, chlał i palił za ośmiu aż tu nagle bach ! nie ma kasy, nie ma żarcia. Przymierał głodem, okryty gazetami oraz ptasimi odchodami, czekał na pewną śmierć. Gapił się jak sroka w gnat na swój żebraczy kubek a ten cholerajapierdolę zaczyna do niego mówić. Coś rudemu w głowie zaczyna gadać piskliwym głosikiem a ten jak nie wrzaśnie.... narobił rabanu, raz puścili go w TV jako przykład co bieda robi z człowiekiem. A potem przyszli Starsi.