Konstanty ‘Костек’ Nikołajewicz Berlioz - Francisco Lachowski

Charakter: Gdy się spojrzy po raz pierwszy na chłopaka to od razu rzucają się w oczy jego delikatne rysy sprawiające wrażenie czystości tego tu osobnika. I to jest w sumie prawda. Kostek to niewinny chłopczyna, któremu jakoś nigdy nie było dane doświadczyć niczego intensywnego. Chyba to głównie jego wina, bo Kostek jakoś nigdy za bardzo nie interesował się zbyt przyziemnymi sprawami. Od maleńkości lubił bujać w obłokach wymyślając niestworzone historie. Młody Berlioz ma duszę nieszczęśliwego poety wciąż szukającego sensu życia. Jest takim romantykiem, jakiego trudno doświadczyć w dzisiejszych czasach, w dobie wylewającej się bezwstydności. Kostek jest strasznie niewinny i nieśmiały we wszystkim co robi, a co dopiero w kontaktach z innymi ludźmi. W domu często miewał z tego problemy i był wyśmiewany przez liczne rodzeństwo, przez co jeszcze bardziej wbijał się w kompleksy. Jedynie starsza o rok siostra go jako tako rozumiała, ale to było stanowczo za mało. Kostek nie lubi pakować się tam gdzie jest niechciany, woli być nie podpadać groźnym osobom i unikać wszelkich kłótni. Ma lekkie problemy z porozumiewaniem się z mieszkańcami rezydencji w ich języku, ale wynika to głównie z tego, że zbyt bardzo kocha swój ojczysty. Dlatego co raz zdarza mu się wtrącić jakieś niezrozumiałe reszcie słowa. Wierny, uczciwy, niechętny do spożywania jakichkolwiek używek, a paleniem gardzi. Nie lubi zbyt nachalnych kobiet, szuka swojego nieskalanego ideału. Przez pewien czas miał problemy z określeniem własnej seksualności przez to chodził niesamowicie przybity. Nie rozumiał co się w nim dzieje, obwiniał siebie za wszystkie nieszczęścia jakie napotykał na drodze. Bardzo trudno mu walczyć z problemami, często chce po prostu zrezygnować z wszystkiego, ale wtedy przypominają mu się ważne sprawy, dla których jednak warto żyć. Bo on stara się dostrzegać dobro, stara się je wydobyć ze wszystkich. Niestety z marnym skutkiem.

Talent: Auroskopia, czyli zdolność do postrzegania aury innych ludzi za pomocą kolorów. Na podstawie analizy tej aury można stwierdzić stan zdrowia człowieka, jego nastrój lub zbliżającą się śmierć. Kostek z czasem nauczyłby się lekko modyfikować tą aurę, czyli po prostu leczyć. Ale do tego mu jeszcze daleko.

Historia: Gdy zginął najstarszy brat Kostka, Aleksiej, chłopiec miał jedynie pięć lat. Jego rodzeństwo nigdy nie lubiło dłużej z nim przebywać, więc nie był tego świadkiem. W sumie teraz mało co pamięta swojego brata. Bardziej Maksa, bo trudno jest zapomnieć zamieszania związanego z jego odejściem, a później tajemnicy jaka owiała miejsce jego przebywania. Kostek wiele razy próbował wypytać co nieco rodziców, ale na próżno. Za każdym razem dostawał tylko lańsko, że wścibia nos w nie swoje sprawy. Ale co poradzić, że Kostka zawsze interesowało to co tajemnicze, obce i nieznane. Za to nie znosił codziennej rutyny do jakiej był przymuszany. Obrządki, szkoła, praca, obrządki. Można oszaleć. Dobrze, że jemu chociaż pozostawiali odrobinę luzów na naukę, bo sobie dobrze radził. Choć w sumie jemu nadal było tego mało, urywał się z domu kiedy tylko nadeszła okazja. Wtedy udawał się nad jezioro, do lasu, w góry. Kładł się w byle jakim miejscu i słuchał muzyki. Leń po prostu. Ale nie mógł z tego zrezygnować nawet wiedząc, że ojciec się wścieknie. To były jedyne chwile, gdy mógł rozwijać się i pozwolić myślom unosić się ponad wszystko. Pewnego dnia, podczas jednego z takich uniesień, ojciec odnalazł go pod jego ulubionym drzewem. Kostek otworzył jedno oko, potem drugie i zobaczył, że jego ojciec świeci się na czerwono. Co do…? I wtedy nastąpił łańcuch nieporozumień w czasie, którego ojciec wściekł się jak nigdy. Okazało się, że owa czerwona poświata świadczyła o tym, że ojciec był bliski zawału. Na szczęście nic poważnego się nie stało. Jedynie Kostek odrobinę sfiksował bo teraz wszystko zaczęło mu się mienić kolorami. Odwiedzając ojca w szpitalu potrafił bezbłędnie rozróżnić, która osoba była bliska śmierci. Ojciec, po tym jak już powrócił do domu, zauważył co się dzieje i postanowił odnaleźć numer Maksa i opowiedzieć mu o bracie. Tym sposobem Kostek został przyjęty do rezydencji.