Penelopa Gracia Venäläinen - Katy Perry

Charakter: Ona się bawi. Uśmiecha się filuternie, macha rzęsami, kiedy się uśmiecha w policzkach pojawiają się dołeczki. W jej spojrzeniu nie znajdziemy swojego odbicia. Tam, gdzie ona chce, jest tylko pustka. I odpowiedź na najgorsze z pytań: widzisz mnie? Nie, ona nie widzi. I tak jej nie interesujesz.
Zagubione małe dziecko. Bierny poszukiwacz miłości, niepełnosprawny zdobywca, podróżujący bez mapy. Kaleka włócząca się pośród mgły. Na dnie serca tej postaci jest jednak nadzieja. Słabe uczucie, często niewyczuwalne. Ale istnieje. Permanentnie zakrzykuje wołające ją pragnienie miłości, by nikt nie wiedział, że gdzieś tam siedzi. Wkrótce można się jednak zatracić w tym krzyku, udaje się nawet uzależnić od rozrywek ogłuszających jej ułomne uszy. Słabą jest to młode dziewczę i dlatego tak łatwo przychodzi jej odrzucanie pierwotnej chęci sięgania po ambitniejsze życie. Alkohol - jak łatwo się uśmiechnąć do żula, by ci poszedł załatwić kilka godzin spokoju, narkotyki - och, dilerzy lubią takie wychodzone smutne dziewczynki.
Jest osobą lubiącą dobrą zabawę, niestety w jej wykonaniu dobra zabawa czasem przekracza granice. Szuka czegoś, co pokazałoby jej życie, co obudziłoby ją ze snu, w który zapadła tuż po rozwodzie rodziców. Jej życiowym motto ma być "nie ma niczego nie umiem zrobić". Uparta, odważna, czasem bezmyślna. Zachowuje się, jakby nie było granic, których nie umiałaby przekroczyć. Beztroska w swym działaniu, nie interesuje się skutkami. Ważna jest dobra zabawa, to "coś" co sprawia, że czujesz że żyjesz. Nic więcej.
Wydaje się być zagubiona. Często milknie na kilka minut, wpatruje się w przestrzeń i zapomina o wszystkich wokół. Kiedy jednak się budzi, zachowuje się, jakby odkryła sens życia. Uśmiecha się zadawkowo, flirtuje i sprawia sobie jedną przyjemność, jaka umie ją rozweselić - przygarnia do łóżka kolejną ofiarę. Dość to przedmiotowe traktowanie ludzi. Bardzo w stylu Penny

Talent: Iluzja pożądanego - potrafi pokazać świat takim, jakim chce go widzieć druga osoba. jest to jednak jedynie chwilowa złuda, nic poważnego. Im dłużej Penny potrzebuje komuś pokazywać co on chce, tym bardziej musi się starać. Przy okazji traci mnóstwo energii, jej iluzje nie mogą więc być dłuższe niż kilka minut.

Historia: Penelopa pochodzi z Tromso. Rodzina mieszka w bogatszej części miasteczka, chociaż ogólnie rzecz biorąc, nie są szczególnymi burżujami. Kamienicę odziedziczyli po dziadkach, jej rodzice też nie byli szczególnie zainteresowani powiększaniem majątku. Jednak żyją dość dobrze. Uczyła się tu, tu też się wychowywała. Zna każdego żulika i dresa tej mieściny.
Penny ma jest jednym z trojaczków. Jest zupełnie inna niż radosna siostrzyczka i kochany braciszek. Musi być, bo inaczej nikt by o niej nie pamiętał. A tak oboje zawsze się o nią troszczyli: brat przyprowadzał ją do domu, kiedy nie mogła sama wrócić z imprezy, siostra pomagała z wypracowaniami. Penny jest środkowym dzieckiem, ale umówmy się: przesadza z tym tytułem. Przecież to trojaczki: wszyscy tak samo wychowywani. Nie według niej, ona czuje się wiecznie zaniedbana.
Zna Tromso bardzo dobrze. Kiedy była młodsza zawędrowała na obrzeża wraz z kolegą, a kiedy dojechali do rezydencji, ten opowiedział jej bajkę o szkole dla burżuji. Nawet powiedziała potem matce, że chciałaby tam chodzić. Ale okazało się, że nie ma dla miejsca dla trójki. Pomysł wyparował z jej głowy w tej samej chwili, w której zainteresowała się tatuażem. Wkręciła się w towarzystwo, jeździła na motorze, zrobiła sobie tatuaż.
Lubili ją. Ludzie w okół byli oczarowani.
Wkrótce dowiedziała się dlaczego. I trafiła do szkoły w której niegdyś chciała się uczyć.
Grupa: iluzjoniści

Poziom zaawansowania: średni