101 dziur świata

Dobra, dotarcie tutaj było bułką z masłem. Haha, dobrze że wszystko było pootwierane. Wtedy kradzież idzie dużo przyjemniej. Jako dobre dziecko z jeszcze lepszego domu miałem w tym cholerne doświadczenie. Mając lat 15ście ukradłem batona, później poszło szybko. Kradłem fajki, gazety dla dorosłych, alkohol, i takie tam inne pierdoły za które raczej nie zapłaciłbym kartą kredytową żeby się mama nie dowiedziała co kupuje. No ale wpadłem. Odsiedziałem rok i wyszedłem. Teraz, już po pobycie w miejscu które miało mnie naprostować kradłem raczej dla zabawy.
Wejście tutaj wcale nie było takie trudne. W końcu wyglądaliśmy jak normalne dzieciaki, które przylazły na zakupy.
- Ser to nie tektura, a te dziury są lepsze od tych w Polsce. - oznajmiłem urażony, bo jak ona śmie w ogóle takie insynuacje na temat moich serów podejmować. Apf.
- Pozwolę ci nawet wybrać. A potem czaj, ja odsyłam panią do Narnii i wychodzimy - Powiedziałem odruchowo się napuszając żeby pokazać jaki ze mnie znawca i w ogóle i szturchnąłem lekko Tashę żeby ruszyła się z miejsca w sprawnie posuwającej się kolejce. - Albo możesz krzyknąć coś w stylu 'to jest napad, dawaj suko kilo sera' i będziemy uciekać - dodałem jeszcze uważnie obserwując panią ekspedientkę. No, mam nadzieje że Tasha się wykaże i kradzież sera będzie fajną zabawą w to nudne popołudnie.

Ja również miałam spore doświadczenie z kradzieżą, a może żeby lepiej to ująć z włamywaniem. Bo co do przywłaszczania czyich rzeczy to raczej się ograniczałam. Wolałam odnajdywać jakieś wolne mieszkanko i sobie je zająć podczas nieobecności państwa w domu. Nic trudnego, gdy żaden zamek nie stanowił dla mnie problemu. Nick może i potrafił odsyłać w do krainy jednorożców szukać cukierkowej góry, ale ja i tak miałam bardziej zajebisty talent.
- Jasne, że krzyknę, a nawet mam lepszy pomysł - oznajmiłam i zaczęłam grzebać w kieszeniach. Zawsze nosiłam z sobą zapas metalowych spinaczy do kartek, które w moich rękach potrafiły stawać się dziełem sztuki. Tym razem na przykład udaną atrapą broni. Atrapą, bo raczej strzelać się z tego nie dało, musiałabym mieć więcej czasu by wyczarować prawdziwą broń. - I co ty na to cwaniaczku? - zapytałam z uśmiechem pokazując mu co mam. W porę jednak zdałam sobie sprawę, że lepiej az tak bardzo zawczasu nie szpanować z bronią, więc schowałam ukryłam ją w dłoniach. A to ci niespodzianka. - A co do wyboru sera to na mnie nie licz. Sam se kurwa wybieraj to obrzydlistwo. Ja bym najchętniej wzięła i spaliła to wszystko - przyznałam szczerze.

Łał, broń hahaha, dobre. O tym nie pomyślałem. Ja co najwyżej mogłem zaszpanować skarpetkami które znalazłem na dnie szafy i były były wątpliwego pochodzenia ale o tym cicho.
Kraina zajebistości, jednorożców i różowych cukierków była przechuj talentem, ale nie będę jej tego tłumaczyć przecież. Mógłbym pokazać, ale potrzebuję wspólnika do napadu. - Czemu jesteś tak negatywnie nastawiona do serów? Zrobiły ci coś? - spytałem ciekawy jednocześnie studiując wybór jaki oferował sklep serowy. Po chwili już wybrałem ser który miał paść naszym łupem i popukałem w szybę pokazując go Tashy - A może chcesz kraść kiełbasę? Patrz Tasha - Kiełbasa, może będzie ci fajniej wtedy? - spytałem jeszcze, chcąc się upewnić czy aby na pewno jest gotowa na tą wiekopomną chwilę!

Szpanować skarpetkami to on se może w u mamy na obiadku, a nie w moim towarzystwie. Wiele potrafiłam znieść, ale czasami niektóre świry były za bardzo świrowate na mój gust. Nie należałam może do najmądrzejszych ludzi, ale przynajmniej nie układałem rymowanek na poziomie pięciolatka. No przynajmniej nie teraz.
- Jeszcze raz mnie tak nazwiesz, a będziesz miał zakolczykowane czułe miejsce zanim się obejrzysz - rzuciłam zaciskając zęby, bo na serio w tej chwili zachował się jak dzieciak. To co, że ta cała sytuacja była dziecinna. W końcu przyszliśmy ukraść ser, ale przynajmniej mógł zostawić moje imię w spokoju. Czy ja przekręcam jego? Nie. Więc niech kurwa odwdzięczy się tym samym, albo w podzięce zwrócę na niego jego dzisiejszy prezent dla mnie. W końcu wywoływanie wymiotów to łatwizna. - Co do sera, to nie podejrzewam żebyś miał wielką ochotę słuchać ckliwej opowieści na temat mojego dzieciństwa? A przynajmniej ja nie mam ochoty opowiadać.

Uooo, powiało grozą. - Wyluzuj, słoneczko, przecież to taki dowcip, sytuacyjny. - Ua, nie chciałem żeby mi cokolwiek zrobiła, lepiej się grzecznie wycofać, następnym razem będę szukał koleżanek, o większym poczuciu humoru, bo teraz to mi się smutno zrobiło.
Nawet się odwróciłem do dziewczyny plecami, żeby zamanifestować to jak bardzo mnie uraziła nie doceniając wesołego dowcipu, którym chciałem poprawić jej humor. I nagle cała idea kradnięcia sera prysnęła.
- Masz ckliwą opowieść z dzieciństwa? - Spojrzałem nagle zainteresowany, bo to by wszystko tłumaczyło! Nawet to dlaczego Tasha jest taka dziwna. Dobrze wiedzieć, wybaczam jej, nie wszyscy mogą w końcu mieć tak jak ja. Nieważne.
- Dobra, nasza kolej - oznajmiłem jeszcze gdy w końcu doszliśmy do kasy.

- Uwierz, potrafię wyluzować jak nikt inny, szkoda tylko, że przez moje wyluzowanie czasem cierpią niewinne osoby - wzruszyłam bezradnie ramionami, bo te całe zastraszanie ludzi było zbyt bardzo kuszące bym potrafiła go sobie odmówić. Nawet jeżeli olewałam wszystko dookoła, to nigdy nie powstrzymywałam się od sypania groźbami, czy różnymi innymi takimi. Dzięki temu było ciekawiej. I jak już mówiłam wcześniej lubiłam gdy mnie traktowano równie poważnie jak ja innych. Bo czasami żarty się kończyły i wtedy nie ma mamusiu pomóż, goni mnie zła dziewczynka z piłą mechaniczną, nie ma tak łatwo. - Mam, ale twoje wielkie uszy niestety nie dostąpią zaszczytu by ją usłyszeć, niegodny - dodałam jeszcze, ale potem nasza kolejna rzeczywiście nadeszła. Więc na bok odrzuciłam niepotrzebne kłótnie, bo mamy teraz szoł tajm, nie? Nie trzeba się złościć tylko bawić.
- Cześć złotko - zwróciłam się do dziewczyny za ladą, pryszczata małolata z aparatem na zębach. - Co powiesz na lekki wstrząs, szok, czy jak to chcesz nazwać? - W tej chwili pokazałam broń, a na mojej twarzy zawitał obłąkańczy uśmiech. - Dawaj dziury dla nas, albo kulka dla ciebie.

Dobra, faktycznie koniec. Dostanę ser i spadam, nie będę się narzucać pannie super złoooooo, nie przywykłem do takich ludzi, czy to nie dziwne?
- Dokładniej to dwa kilo tego sera poprosimy - powiedziałem najpoważniej jak potrafiłem, starając się nie roześmiać. To było przekomiczne, broń atrapa, tekst blondyny, mina pryszczatej i to jak nagle odsunęli się od nas wszyscy ludzie.
Rozejrzałem się po sklepie, czy z czasem nie wbiega tu ochrona, tudzież jakiś superbohater typu Mario Bros nie wpadł uratować biednej księżniczki zza lady od obłokańczo uśmiechniętej dziewoi z bronią i ode mnie, chłopca który chciał tylko ser i nawet ładnie o niego poprosił.
Ale nikt taki się nie zjawiał, więc jak widać sklep "101 dziur świata" nie był super ważny dla owego centrum. Smutne. - Rusz się nie mamy czasu, a ona nie żartuje - dodałem zachęcająco chcąc pospieszyć małolatę.

To wszystko wyglądało odrobinę jak z jakiegoś taniego filmu akcji, gdzie złoczyńcy zawsze wychodzą na debili opętanych dziwnymi zachciankami i zwyczajami. Ogółem to wszystko wyglądało przekomicznie, ale nie zmieniało to faktu, że wspaniale się przy tym bawiłam.
Gdy było już po wszystkim i Nicholas dostał swój ukochany ser (nadal nie wiedziałam co też w nim takiego wspaniałego, ale chuj) wróciliśmy do naszej małej dziury. Bo w sumie musiałam wracać. Miałam jakieś dziwne plany na wieczór i ogółem nie chciałam by przeszły mi koło nosa.

/ zmiana daty /