MIESZKANIE Y&D&JD

/////////////////////////////////////

Starzy się pieprzą, to co robią z bachorem? Zostawiają na pastwę losu takiemu wujkowi. I nie żadnemu co myli swoje laski (szok, że w liczbie mnogiej). Albo takiemu co się potajemnie kocha w jego matce. Nie nie nie. Zostawiają je wujkowi, który jest tak zjarany, że nie widzi na oczy. I zgubił swoją kochaną cizie (pewnie zostawił ją na jakiejś grządce, może się nawet już nie pojawi bo może jednak uciekła do rodziców? Przykre). Ale to i tak jakby nie patrzeć najlepszy wybór. W końcu lepiej taki, co jest spokojny (hehe), może trochę brzydki, ale lepszy niż jakiś nimofman albo pedofil. O, pedofila dla bachora to chyba nie powinno się zostawiać.
W każdym razie ja byłem święcie przekonany, że to bardzo dobrze, że mnie zostawiają tu z dzieciakiem. Za dużo czasu spędzał z Dimitrim co tylko o tyłku swojej laski myślał, za dużo czasu patrzył na dwie takie same mamuśki z których jedna się chce jebać, a druga ma odchyły i najchętniej ukradłaby dzieciaka dla swoich własnych niecnych celów wychowania go na księdza czy inne takie. Wiecie, mi tam osobiście ta cała sprawa z małym mega wisiała, a ta cała kopia tego zombie co LYKUŚ dyma to mogła by go nawet zajebać, by się Dymuś wreszcie czasem mógł wyrwać. No ale chui. Tamtej nie było, OPIERDALA SIE nie ma co, druga się rucha, więc co robio? Dają mi do zrozumienia, że jedzenie jest w lodówce, a syn ma zostać w jednym kawałku. OK rzekłem im i dawaj idę se po kiełbe. Jak wróciłem, to ten mały dalej siedzi. Nudno mi było.
- Hhehehe - zaczepiłem go szrutchając palucha w brzuch kiełbasą z lodówki. Pewnie zimna jeszcze to się na mnie spojrzał jak na gnoma. Kurwa wygląda teraz jak jedna z bliźniaczek, tylko w chui nie powiem która. Ile to to ma lat? Pięć? Dziewięć? Lubie bachory. Są różowe. Żeby mnie Iza widziała! - Te, młody, zajaramy sobie? No pewnie że tak, co z wujaszkiem nie zajarasz? Ja wiem że ta pojebana twoja ciotka, to pierdoli jakieś głupoty o zdrowych płucach, ale ty tej sztywniary nie słuchaj!!!!! Lepiej sam spróbuj i sam mi rzeknij: ładnie pachnie co?- podsunąłem mu pod nos zielsko, które se jaram jak mi się nudzi, a ja mam nudne życie nie słyszeliście?

Lubiłem nasze mieszkanie w północnym Tromso. Znaczy co miałem nie lubić jak mieszkałem tu prawie całe moje krótkie życie i innego domu nie znałem. Znaczy pamiętałem urywkowo kiedy jeszcze mieszkałem z mamą i ciocią w pokoju, ale jak to u dzieci takich jak ja bywa, pewne wspomnienia się zacierają, a niektóre wręcz są zastępowane zmyślonymi historiami. Tak więc u mnie było tak, że życie w Rezydencji kojarzyło mi się z ciągłymi wizytami dziwnych ludzi, którzy zachwycali się jaki to jestem słodki. A przecież żaden chłopiec nie lubi słuchać takich pochwał, to jest upokarzające. W każdym razie w naszym mieszkaniu najbardziej lubiłem siedzieć w salonie. W pokoju czułem się nieco odizolowany, do pokoju rodziców nie zaglądałem no chyba, żeby ich rano obudzić. Albo w nocy gdy miałem koszmar, znaczy ja nie miewałem koszmarów! No gdzie! Byłem najdzielniejszym chłopcem na tej części globu! Umiałem już nawet dzielić przez liczby dwucyfrowe i dzielić się zabawkami z innymi dziećmi. Chociaż nie często miałem okazję bawić się z innymi dziećmi dlatego tak bardzo się cieszyłem na wizytkę wujka Cooka. Choć przed jej nastąpieniem mama kazała mi słuchać jakiejś strasznej tyrady na temat tego co należy robić z wujkiem Cookiem, a czego nie, a nawet co należałoby wybić wujkowi z głowy gdyby zasugerował. Tata też nie był lepszy. Nawijał o tym jaki Cook jest nieodpowiedzialny i że koniecznie muszę zachowywać się bardzo dorośle jeżeli naprawdę chcę z nim zostać. Bo to w sumie był mój pomysł żeby przyszedł wujek Cook, a mama z tatą sobie wyszli. Ostatnio się tak dziwnie zachowywali i nawet się kłócili o coś czego nie zrozumiałem, dlatego wpadłem na tak wspaniały pomysł. Którego teraz w sumie żałowałem, bo zupełnie nie wiedział co ma odpowiedzieć dla Cooka.
- Ja myślałem, że będziesz chciał się ze mną w coś pobawić - odpowiedziałem odchylając się trochę by uniknąć ciosu kiełbasą. Nie wiem dlaczego nią we mnie celował, ale to było dziwne. No nieważne, ważne że już miałem plany. - Mamie powiedziałem, że będziemy grać w jakieś gry, ale tak naprawdę mam o wiele lepszy pomysł! - dodałem trochę konspiracyjnie. Czułem się trochę nie fair oszukując mamę, ale mój cel był wyższy i z całą pewnością sobie zasługiwał na małe kłamstewko.
Kiedy podstawił mi pod nos to dziwnie pachnące coś skrzywiłem się lekko i odsunąłem od siebie to coś. W zasadzie całego siebie odsunąłem robiąc krok w tył.
- To być chciał? Chciałchciałchciałchciał?

Strasznie nie lubiłem gdy ktoś mnie przedrzeźnia, więc kiedy wujek Cook wyskoczył z tym swoim "napewno" założyłem ręce na piersi. Doskonale wiedziałem, że w takiej pozycji wyglądam na obrażonego. Ba! Wiedziałem, że wyglądam też na takiego co niby patrzy na kogoś z góry, bo osoba z którą rozmawia zachowuje się w tej chwili niesamowicie głupio. Nauczyłem się tego od taty. On często tak wygląda, więc była mi łatwo.
- Na pewno - odpowiedziałem twardo i krótko, nadal z tą poważną miną. Ta cała radość, którą do tej pory przejawiałem uleciała na ten moment i pozostała jedynie powaga. Fajnie było umieć być poważnym, bo niektóry nie umieli i to było głupie. Podobnie jak głupie było machanie kiełbasą! Choć miałem zaledwie rok nawet ja wiedziałem, że jedzeniem się nie bawi. Jedzenie jest do jedzenia! Choć tak szczerze uwielbiałem bawić się literkami w mleku, wiecie, takimi płatkami. To właśnie tam pierwszy raz udało mi się złożyć jakieś słowo! Mama była wtedy ze mnie taka dumna! - Wcale nie wydajesz się zainteresowany! - wybuchnąłem nagle oskarżycielsko celując w niego palcem. Wiedziałem, że tak nie wolno, ale skoro on celował kiełbasą to przecież nie mogłem być gorszy. - Musisz być zainteresowany żebym ci powiedział - oznajmiłem. Mój warunek był na tyle prosty, że chyba wujek Cook go zrozumie. Mam nadzieję.