Czyj to cytat?

Odwróciłam się do niej tyłem, zwężając oczy, które teraz tworzyły tylko małe szparki. Odłożyłam farbę na miejsce i poczłapałam na swoje łóżko. Siadłam po turecku i dojrzałam chusteczki na półce obok łóżka. Uśmiechnęłam się złośliwie sama do siebie. Teraz trzeba ją wprowadzić w błąd. Jeżeli myślała, że jestem dla niej niedobra, to teraz muszę być wspaniała.

- Jeszcze lepsza niż ta poprzednia, którą kiedyś ukradłem tamtej szwedce w barze, wiesz, początkującej modelce, która prawie nie mówiła po angielsku - Nieistotne, jak miała na imię; ważne, że przeżyłem z nią naprawdę miłe chwile, a potem nigdy więcej nie spotkałem. Może i szkoda?

Już chciałam otworzyć usta i powiedzieć, że mi zawsze jest ciepło, bo dużo się ruszam, ale nie. Oczywiście. Po co się ma ********** odzywać. Po co ktokolwiek ma się odzywać. Po co ona w ogóle pyta. Za dużo tych po co, zgubiłam się.

Prawdę mówiąc - nie chciało mi się zastanawiać co mówię, po co to mówię. Po dwóch buchach (jego odmowę uznałem za zły znak, ale odłóżmy to na zaraz), byłem nastawiony pozytywnie do świata. Po następnych dwóch, czułem się już jak Święty Franciszek z Asyżu.

Zapragnęłam znaleźć się w naszym nowym pokoju, zwinąć w kłębek i zasnąć. Czułam się wykończona przez to wszystko.
- Super - mruknęłam, zerkając na górę. Niech oni już zejdą. Nowa dziewczyna? Zmarszczyłam brwi. Czyli moje podejrzenia, że bez przerwy sprowadzał tu dziewczyny musiały być słuszne.

Zgnębiony owymi przygniatającymi refleksjami dotarłem do 'Sali kinowej' jak głosił napis na tabliczce zawieszonej na drzwiach. Abstrahując od moich poprzednich rozważań... kto wpadł na pomysł na zawieszanie tabliczek z nazwami sal na wysokości metra i osiemdziesięciu centymetrów? Czy w tej instytucji nie myśli się o karłach i osobach niskiego wzrostu, jak na przykład ja? To bulwersujące i poniżające, żebym musiał podskakiwać by zobaczyć drzwi do jakiego pomieszczenia będę za chwilę wchodzić.