Kuchnia

Eh z nim to jednak łatwo nie będzie. Wystarczyło pochwalić, że się odzywa więcej, a od razu przechodził do odpowiedzi zawierających ledwo jeden wyraz. Bosko. I nawet się nie uśmiechał nigdy. Taki typ samotnego chłopaczka, co wydawało mi się dosyć urocze, ale na dłuższą metę było irytujące w kontaktach. Bo kiedyś zabił rodziców? Ja załatwiłam ciotkę i tego nie przeżywam. Przedwczoraj, a właściwie można to podciągnąć pod wczoraj byłam przy kolejnym morderstwie, które wspierałam i co? Uśmiech na mej twarzy gości. Tu nie ma co wiecznie ponurym być. Tu po prostu trzeba żyć i liczyć, że po śmierci nie ma żadnego piekła. Że to co mamy tutaj to właśnie jest piekło. Co często wydawało mi się być naprawdę prawdą.
- Jasne, mamusiu - fuknęłam. Skoro mu nie przeszkadzało to po po się w ogóle udzielał? Poza tym zauważyłam, że jestem zbyt miła przy nim, a przecież taka być nie mogłam. Poplątane to wszystko. Zwłaszcza, że mi się zrobiło trochę głupio. Odstawiłam słoik na blat. Najwyżej ktoś się nasłucha od Adama jak to o nim nie dbamy.
- Nudzi mi się - oświadczyłam, gdy skończyłam już swoje jedzenie. Poczęłam huśtać się na tylnych nogach krzesła, zastanawiając co ciekawego bym mogła zrobić póki jeszcze miałam czas wolny. Jakoś tak przewidywałam, że zaraz mnie ściągną gdzieś w ważnej sprawie typu: przejrzyj teczki tego a tego dzieciaka i sprawdź jego zainteresowania.

Wzruszyłem ramionami i zacząłem robić sobie kanapkę, nieświaodmie nucąc coś dziwnego pod nosem. Chyba często tak mam, kiedy robię jedzenie. Pełno takich odpałów mi towarzyszy w życiu. Skończyłem robić kanapkę, skończyłem nucic. Nie można nucić i przełykać jednocześnie. Proste.
-A co byś chciała robić?-zapytałem, zawieszajac wzrok na jej dekolci... oczach znaczy. Tak, oczach. Oczywiście marne szanse, ze ja jej jakąś rozrywkę zapewnię, pytałem tylko z ciekawości. Chyba, ze chciałaby pograć na xboxie, to mógłbym pograć z nią, to fajna zabawa. A swoją drogą mamy tutaj takie sprzęty, że jak można się nudzić?

Udałam, że nie zauważyłam, gzie najpierw pokierował spojrzenie. Tak było prościej, bo aż tak cudownie pewnie się ze swym ciałem nie czułam. Wkurzyłam się tylko, gdy kupowałabym jakąkolwiek sukienkę, bo zawsze była ciasna w biuście. Cholera wie czemu mam dalej cycki skoro jestem tak chuda. Nie żeby mi to tak bardzo przeszkadzało, ale jednak bywało uciążliwe. Muszę sobie dać spokój z przeżywaniem takich głupot.
- Nie wiem. Pewnie skończy się na czytaniu książki. - Nie lubiłam oglądać telewizji, na tym czymś co przy telewizorze leżało grać nigdy nie grałam, laptop był tylko do grzebania w sieci, a wychodzić na miasto nie miałam ochoty z powodu tych ciemności, także z nowoczesnych rozrywek nic mi nie zostawało. Zawsze mogłabym poszukiwać takiej Tashy i się trochę pośmiać lub sprawdzić co z rudą by też się pośmiać z głupoty młodszych, ale jakoś nie miałam na to nastroju.

Kiwnąłem głową. Przyjąłem do wiadomości. Moje rozrywki chyba nie były bardziej nowoczesne od tych jej. Pewnie dlatego, ze ograniczałem się do szukania rozrywek z moim pokoju, a każdy wie, ze tam jest zupełnie pusto. Tylko parę książek, płyt z muzyką i komputer. Nie wiem jak ludzie mogą siedzieć na fejsbuku całymi dniami...
-Gdybym nie dbał aż tak o mój wizerunek nudziarza, to mógłbym znaleźć ci jakas bardziej szaloną rozrywkę-rzuciłem. Tak naprawdę wizerunku nudziarza nie lubię i chętnie bym sie go pozbył, tylko nie wiem jak. Nie można zaczać szaleć tak z dnia na dzień, w końcu ludzie się nie zmieniają ot tak.

Miałam ochotę roześmiać się, słysząc jego uwagę o pomocy przy szukaniu rozrywki. Jakby ktoś przed chwilą podmienił mi Olaviego z jego klonem, ale bardziej towarzyskim. Nie sądziłam, że zwykła rozmowa potrafi tyle zmienić. Tutaj takie zwykłe coś było rzadkością. Dziwna sprawa.
- Chyba nie myślisz, że ci teraz odpuszczę - rzuciłam rozbawiona jego postawą. - No pochwal się co wymyśliłeś - dodałam, przestając się bujać na krześle. Ważny moment, więc powinnam zachować trochę powagi. Zwłaszcza, że on jest młodszy, co odrobinę mnie boli, a zachowuje się lepiej. Tyle, że on jest nudziarzem. Może wreszcie to zmienię?

W chwili konsternacji na moim czole pojawiło się kilka zmarszczek. Tak to jest, palniesz coś bez namysłu i musisz to potem odpokutować. Dlatego własnie w 99% zastanawiam się zanim coś powiem. Bo co ja mogłem wymyślić? Najgorsze, ze ona chyba faktycznie oczekiwała jakiejś odpowiedzi, więc wysoce prawdopodobne, że zaraz się rozczaruje.
-Kiedyś za fajną rozrywkę uważało się zabawe w chowanego i berka..-uwaznie obserwowałem jej reakcje, bo ja mówiłem powaznie. Tyle z dobrej rozrywki pamiętam, więc to też mi przyszło do głowy.- w salonie jest xbox-dodałem, bo jednak na te pierwsze zabawy możemy być za starzy. Wiekowo i mentalnie.
Chyba to spaliłem. Wątpię czy któraś z tych rozrywek może jej przypaśc do gustu. Ba, jestem pewny, że nie, ale jaką zabawę można wymyślić na dwie osoby? chyba 'w lekarza', no a tego nie zaproponuję. haha.

Cóż jeszcze wiele będzie musiał się nauczyć w kwestii rozrywki, ale nie pora krytykować. Będę miła. Takie moje postanowienie dzisiejsze, które doprawdy powinien docenić. Po prostu za bardzo lubię takich nudziarzy. Szkoda, że ostatniego nowo poznanego takiego zostawiłam na parkingu osłabionego. Chociaż... wcale nie szkoda. Może się czegoś nauczył dzięki mojej osobie?
- O ktoś mi wreszcie pokaże jak się na tym gra - stwierdziłam zadowolona, wstając od stołu. Byle jak odłożyłam naczynia do zmywarki i odwróciłam się do chłopaka. Zamierzałam złapać go za dłoń i pociągnąć do salonu, ale w porę mi się przypomniało, że przecież on może mnie prądem porazić. Wiem, że te rękawiczki niby mają temu przeciwdziałać, ale jakoś nie do końca ufałam zwykłemu materiałowi. Także złapałam go za ramię i tak pociągnęłam. W sumie było wygodniej.

/ salon może być czy masz dosyć Frei? xd /

No też mi się trafiło. W swojej zyciowej karierze grałem co najwyżej na Pegazusie, a xbox? Wszyscy go chwala, a mnie nigdy nie ciagnęło, no i niby widziałem pare razy przelotnie jak ktoś się bawił, ale nie, zeby się jakoś na tym skupiać.
Mimo wszystko odmówic nie mogłem, bo wydałoby się, że nie jestem znawcą elektroniki. Nie jestem też jakimś idiota, więc mam nadzieję, ze wystarczy wcisnąć Power, a reszta sama leci. Się okaże.

No i w sumie było jak myślałem. Gdyby nei te wielkie komunitakty 'stań blizej, jesteś poza polem', 'wyciagnij rekę' bla, bla, to mógłbym sie troche pogrązyć. Na szczęście udało mi się stać i udawać znawcę. Potem nawet chwilę pograliśmy. Miło się spędza czas z kimś innym niż z samym sobą, nawet mimo tego wyimaginowanego elektryczngo muru między mną a resztą świata.

/salon i później gdzieś w pizdu. Nie mam dosyć, tylko będę tak normalnie dopiero po zmienie daty, więc wiesz xd