Ashley Fenwick - Jeremy Young

Charakter: Czego można spodziewać się po chłopcu takim jak Ashley? Wszystkiego. Dosłownie. Jest to bowiem jednostka pozbawiona jakichkolwiek zahamowań, zdolności do racjonalnego rozumowania oraz odruchów typowych dla wszystkich ludzi stąpających po Ziemi. Nigdy nie dba o swoje bezpieczeństwo - ani, warto nadmienić, bezpieczeństwo otoczenia - i realizuje każdy najgłupszy pomysł jaki wpadnie mu do głowy. Lekkomyślność to w jego przypadku eufemizm. Ukraść wózek sklepowy i zjechać ze stromego zbocza prosto na ruchliwą ulicę? Poleci pierwszy. Wdrapać się z deskorolką/bmxem na dach domu i spróbować zjechać po dachówkach na ziemię? Bardzo chętnie. Wlać w siebie tyle alkoholu ile tylko się da, a później jeszcze dobić się jakimiś tabletkami niewiadomego pochodzenia? A co to dla niego, raz się żyje! Generalnie lekkoduch z niego, stara się nie myśleć o żadnych konsekwencjach swojego postępowania i po prostu dobrze bawić. Wyznaje zasadę, że nigdy nie wiadomo kiedy możesz umrzeć, dlatego powinieneś korzystać z życia i zwyczajnie się bawić. Ashley uwielbia otaczać się ludźmi; można by rzec, że bez nich po prostu nie byłby w stanie ciągnąć swojej marnej egzystencji. Kocha być w centrum uwagi, rozmawiać, śmiać się, zawierać nowe znajomości i zaciągać nowo poznane ładne panienki do łóżka. Poza tym do listy jego jakże ambitnych zainteresowań można dopisać alkohol w ilościach zdecydowanie przekraczających zdrowy rozsądek, adrenalinę, głupie pomysły, od czasu do czasu jakieś inne substancje zmieniające świadomość, zakłady oraz trawkę. Cóż, szczerze powiedziawszy, Ash praktycznie zawsze ma przy sobie towar i o ile nie jest pijany, to najprawdopobniej znajduje się w wyczilowanym stanie upalenia. Wobec przyjaciół lojalny, chociaż nie jest najlepszym pocieszycielem; owszem, posłucha, jak wypłakujesz mu się w ramię, posłuży ci nawet rękawem, ale potem podsunie ci butelkę z wódką zamiast skupiać się na nudnych moralitetach. Unika konsekwencji swojego postępowania i próbuje nauczyć tego samego wszystkich znajomych. Zupełnie nie pojmuje, dlaczego ludzie wiecznie przejmują się jakimiś głupotami, skoro zamiast tego mogą iść naprzód i dobrze się bawić. Właściwie Fenwick nie jest taki głupi na jakiego pozuje; z całą pewnością mógłby operować słownictwem znacznie wykraczającym poza rynsztokowe i nieraz zabłysnąć inteligencją, ale zwyczajnie tego nie lubi. Uważa, że lansowanie się lotnością umysłu to niesamowita nuda i zamiast wygłaszać poematy woli zrobić coś spektakularnego, jak ukraść wózek inwalidzki ze szpitala i zjechać nim po całej ulicy w dół na pełnej szybkości. Poza tym laski na to lecą. Stara się patrzeć na życie w miarę optymistycznie. Ma zdecydowanie więcej odwagi niż powinien i często przecenia swoje możliwości. Lubi się bić. Co nie znaczy, że zawsze bójki wygrywa, bo kiedy jest w odpowiednim nastroju prowokuje każdego; nawet dresa, który ma dookoła siebie całą bandę. Jak już wspominałam, lubi podrywać, a kobiety traktuje bardzo przedmiotowo. Jest to związane z pewnego rodzaju traumą z odległych dziecięcych czasów - mianowicie, kiedy Ashley miał trzynaście lat, zakochał się w pewnej dziewczynie. To była prawdziwa miłość! Biegał za nią, nosił jej plecak do szkoły i ze szkoły, odprowadzał ją, załatwiał najlepsze miejsce w szkolnej stołówce, komplementował, zapraszał do kina i na lody - po prostu ideał! Wydawało mu się, że dziewczyna odwzajemnia jego uczucia, ale suka po prostu go wykorzystywała! Kiedy czternastego lutego przyszedł pod jej drzwi z ładnie wyklejoną laurką w kształcie serca i bukietem róż, a przez okno zobaczył jak jego miłość całuje się z kapitanem drużyny unihokeja, pękło mu serce. I w tym momencie postanowił, że już nigdy w życiu nie da się tak załatwić żadnej kobiecie. Dlatego teraz bez skrupułów wyrwa i bardzo dobrze się przy tym bawi; oczywiście nikomu nie opowiada o powodach swojego nastawienia. Z pewnością nie można odmówić mu uroku osobistego. Lubi spamować na fotoblogu, realizować głupie zakłady, brzdąkać na gitarce, palić jointy, leżeć i nic nie robić, a do tego ma problemy z nadpobudliwością. Szczególnie pod wpływem. Uroczo.

Talent: widzi relacje międzyludzkie!

Historia: Ashley Fenwick urodził się w Cardiff w Walii i tam właśnie spędził całe swoje dzieciństwo. Związek jego rodziców był co najmniej dziwny - ona była malarką, prawdziwą artystką, a on bankierem. Zderzenie wolnej, kreatywnej duszy z twardo stąpającym po ziemi charakterem poskutkowało związkiem nieszczęśliwym i dosyć krótkim, którego jedynym pozytywem było przyjście na świat Asha. Niestety, nie żyli jako jedna, spójna rodzina przez długi czas - w pierwsze urodziny chłopca matka odwaliła niezłą dramę, oświadczając nad urodzinowym tortem całej rodzinie, że odchodzi. Zamieszkała w małym apartamencie po drugiej stronie miasta wraz z grupą dziwnych artystów i natychmiast zapragnęła ściągnąć tam również swojego syna, żeby - jak to ujęła - doświadczył prawdziwego ducha bochemy. Pan Fenwick nie był jednak wyrozumiały wobec podejścia swojej byłej żony, grzecznie zaoponował i uznał matkę Asha za wariatkę. W sądzie zadbał, by nie widywali się za często, toteż chłopak ma niewiele wspomnień z dzieciństwa związanych ze swoją matką. Na ogół przesiadywał samotnie w domu, czekając aż ojciec wróci z pracy, a w późniejszym okresie też praktycznie przestał tam bywać, zajęty prowadzeniem swojego ryzykownego trybu życia. Jego relacja z ojcem polegała głównie na wymienianiu lakonicznych uwag na karteczkach na lodówce, ale chłopakowi wcale nie brakowało kontaktu. W sumie dobrze się bawił. W szkole jakoś sobie radził, chociaż im starszy był, tym gorsze miał oceny - nie wynikało to wcale z jego znikomych zdolności, a z wrodzonego lenistwa. Ash odrabiał lekcje wyłącznie wtedy, kiedy chodziło o coś naprawdę istotnego, a tak wolał leżeć godzinami na niezasłanym łóżku i wpatrywać się w sufit, paląc jointy i kontemplując własne myśli. Do tego dochodziły tygodnie, które spędzał poza szkołą z powodu różnych urazów - jako, iż zawsze poszukiwał wrażeń, często doznawał różnych urazów, a więc wszelkiego rodzaju złamania czy inne kontuzje były dla niego codziennością. Prowadziłby tak swoją radosną egzystencję aż do teraz, gdyby nie odkrycie talentu. Nastąpiło to gdy nagle na jednej imprezie znikąd zaczął widzieć, jakie relacje łączą dziewczynę jego najlepszego kumpla z ich drugim wspólnym przyjacielem. Zrzucił całą winę za ten dziwny stan rzeczy na alkohol i prochy, no bo kto normalny uwierzyłby że coś takiego dzieje się naprawdę, ale później okazało się, że ta dziwna wizja się sprawdziła. To znaczy, że dziewczyna jego kumpla naprawdę miała romans z tym drugim przyjacielem. Niedługo później do Ashleya przyjechali Starsi i w ten sposób chłopak wreszcie dowiedział się, że ma prawdziwy talent. I cóż, właśnie pożegnał rodzinne Cardiff i przyjechał na podbój Norwegii.