Czyj to cytat?

Jeszcze raz spróbowałem zbliżyć się do tego rudowłosego diabła, nie wiem jak dla was, ale dla mnie diabeł zawsze kojarzył się z kobietą. Z chęcią zobaczyłbym *** w obcisłym stroju z przyczepionymi rogami i ogonem. Bicz to by była już przesada, ale pomarzyć zawsze wolno.
- A ty za to jeszcze bardziej, żeby tak mnie zmuszać do powstrzymywania się przed rzuceniem na ciebie, a potem wspominanie o kokardzie. Nieładnie, *** - skarciłem ją.

Róż wywołuje we mnie skrajne uczucia. To jest kolor sztuczny, bądź główny. Ten kolor informuje, że dalej iść nie mogę. Patrzę na autora, tam lustro. Cofam się. I za jednym krokiem trafiam pod pierwszy znak. Stoję pod nim i patrzę gdzie wskazuje. Na czystą, szeroką drogę. Na jej końcu widzę autostradę. Tyle tam pięknych modeli, tyle świateł. Patrzę tęsknie w przód. Szosa ma więcej możliwości. Ma w sobie tą okropną cząstkę, której nie chcecie widzieć. Omijacie. Ja się zastanawiam.

- Tylko wolałabym ci płacić w naturze - zaproponowałam. Tak łatwiej. Wrócić do korzeni. Handel wymienny.

Ciężkie życie, bo weźcie sobie rozmińcie – co, jeśli w nocy obracało was dziesięciu murzynków w spodenkach na szelkach (dupsko boli niemiłosiernie, spodziewam się najgorszego), a wy nic o tym nie wiecie, a drugiej jednak strony – są rzeczy, których n a p r a w d ę lepiej nie pamiętać. Ja na pewno nie chciałbym pamiętać o murzynkach, miałbym koszmary senne przez najbliższą dekadę.

- W porządku - powiedziałem, łapiąc ją za rękę i całując z czułością jej dłoń, nim ruszyliśmy w kierunku rezydencji. Naprawdę, wcale mi to nie przeszkadzało. Film czy spacer, z nią mogłem robić wszystko. Fruwać, zdobywać Mount Everest, ratować dzieci w Afryce, czego tylko by sobie zażyczyła. Zupełnie spokojny szedłem obok niej.

- Naprawdę śmieszne. Chcesz dodać coś więcej czy wreszcie pozwolisz mi przejść? Swoją drogą to żałosne, że stoisz tu i czekasz na ofiarę zamiast pójść do swoich przyjaciół. Przynajmniej tych byłych widziałam jak mijałam. Czyżby już cię nie kochali?